Полная версия выступления Арташеса Гегамяна на заседании Парламентской Ассамблеи ОБСЕ. Тирана, 5 октября 2012 года

БОРЬБА С ЭКОНОМИЧЕСКИМ И ФИНАНСОВЫМ КРИЗИСОМ: ПОЛИТИКА СТРОГОЙ ЭКОНОМИИ ПРОТИВ СТИМУЛИРОВАНИЯ РОСТА

Обсуждаемый вопрос имеет исключительно важное значение не только для государств-членов ОБСЕ, но и для будущего мировой экономики. Это накладывает большую ответственность перед каждым выступающим. Ведь от того, насколько принятая по итогам прений итоговая резолюция будет отражать процессы, происходящие в мировой экономике и в  глобальной финансовой системе, во многом будет зависеть обоснованность принятых нами рекомендаций. Если к обсуждаемому вопросу  подходить именно с учетом этих критериев, то девиз нашей конференции изначально сужает рамки нашей дискуссии. Сводить борьбу с экономическим и финансовым кризисом к реализации политики строгой экономики против стимулирования роста было бы упрощением, профанацией тех процессов, которые протекают в мировых финансах и глобальной экономике в течение последних трех-четырех десятилетий. О причинах мирового финансового -экономического кризиса было немало публикаций и анализов как со стороны экономистов, в частности, Нуриэля Рубини из США, Михаила Хазина, Сергея Егишьянца, Андрея Кобякова,  Сергея Глазьева, Михаила Далягина из России и многих, многих других известных современных экономистов. Из мировых лидеров наиболее серьезному анализу причины мирового финансово-экономического кризиса подверг президент России Владимир Владимирович Путин (тогда он занимал должность Председателя Правительства РФ) в своем выступлении на открытии Всемирного экономического форума в Давосе (Швейцария, 29 января 2009 года). Подробнее...

ԿՐՔԵՐ ԵՎ ԲԱՐՔԵՐ

(ՊԵՐՃԱԽՈՍ ԱՂՄՈՒԿ ՎԱՐԴԱՆ ՕՍԿԱՆՅԱՆԻ ՇՈՒՐՋ)

01.10.2012, Իրավունք

Այսօր քննարկվող հարցն ունի, ըստ իս, հինգ հիմնական երանգավորում. տնտեսական, ներքաղաքական, բարոյական, իրավաբա­նական և արտաքին- քաղաքական: Փորձեմ դրանք առանձին-առանձին մեկնաբանել, ապա և տալ ամբողջական գնահատականը:

Եվ այսպես, ինչպես վկայում է Ազգային Վիճակագրական Ծառայության տեղեկագիրքը (Հայաստանի Հանրապետության սոցիալ-տնտեսական վիճակը 2011 թ. Հունվար-դեկտեմբերին, էջ 162), 2011 թ. հանրապետությունում դատական ակտերի հիման վրա ստացվել է 91604 կատարողական վարույթ: Այդ նույն ժամանակաշրջանում կարճվել և ավարտվել է նախորդ տարուց փոխանցվածը հաշվի առնելով` 104108-ը և հաշվետու ժամանակաշրջանի վերջում մնացել է 18960 անավարտ կատարողական վարույթ: Հանրապետության պետական բյուջեի օգտին Ֆինանսների նախարարության և Կառավարությանն առընթեր պետական եկամուտների կոմիտեի հայցերով գույքային բնույթի կատարողական վարույթներով բռնագանձված և չվերականգնված մնացորդ գումարներն էին` բռնագանձվածը` 1 մլրդ 471 մլն 166,6 հազար դրամ, իսկ չվերականգնվածը` տարեվերջին կազմել է 18 մլրդ 949 մլն 852,2 հազար դրամ: Հանրապետության պետական բյուջեի օգտին քրեական գործերով գույքային բնույթի կատարողական վարույթներով բռնագանձված և չվերականգնված մնացորդ գումարները կազմել են. բռնագանձված գումարը` 99 մլն 750,1 հազար դրամ, չվերականգնված մնացորդ գումարը` 1 մլրդ 340 մլն 113,8 հազար դրամ, իսկ 2010 թ. բռնագանձված գումարը կազմել է` 111 մլն 570 հազար դրամ, չվերականգնված մնացորդ գումարը տարեվերջին` 1 մլրդ 672 մլն 531 հազար դրամ: Ես այս թվերը հնչեցնում եմ մեկ նպատակով, այն է` ասելու համար, որ ամեն տարի մեր երկրում տնտեսվարող սուբյեկտների նկատմամբ հարուցվում են հարյուրավոր քրեական գործեր պետական բյուջեի օգտին կատարողական վարույթներով բռնագանձումներ կատարելու վերաբերյալ: Այդ գործերում քիչ չեն հանրապետության քրեական օրենսգրքի 179-րդ և 190-րդ հոդվածների հատկանիշերով հարուցվածները: Սակայն մենք երբեք ու երբեք չենք էլ իմացել դրանց մասին, ոչ էլ դրանց վերաբերյալ եղել են բազում հրապարակումներ, հարցազրույցներ, նույնիսկ հեռուստաբանավեճեր: Երբևէ օտարերկրյա դիվանագետներին չի հետաքրքրել հարյուրավոր նման  գործերով մեղադրվող ձեռներեցների ճակատագիրը: Այլ կերպ ասած` նրանք կատարելապես վստահել են մեր իրավապահ մարմիններին: Իսկ եթե վերջիններիս կողմից սխալ է թույլ տրված եղել, ապա անմիջապես արձագանքել է Մարդու իրավունքների Եվրոպական դատարանը և հարցը փակվել է:

ԴԻՄԵՔ ՌՈԲԵՐՏ ՔՈՉԱՐՅԱՆԻ ԱՍԱԾ «ՈՒՐԻՇ ՄԱՍՆԱԳԵՏԻ»

28.09.2012, Իրավունք

Արդեն իսկ դառնում է օրինաչափություն, որ հանրապետության նախագահը հանդես է գալիս մեր կյանքի ստվերոտ կողմերի բացահայտմամբ եւ դատապարտմամբ, ըստ որում դա արվում է հրապարակավ` ուղղորդելով ճշգրիտ հանձնարարականներով, որոնց ուղղությամբ արդեն իսկ մենք ականատեսն ենք, որ հանրապետության դատախազությունը ձեռնարկում է գործնական քայլեր ՀՀ պետբյուջեի միջոցները մսխողների, օրենքի ողջ խստությամբ պատասխանատվության ենթարկելու ուղղությամբ:

Մենք ականատեսն ենք դառնում յուրահատուկ մի իրավիճակի: Խոսքը ՀՀ նախագահի սեպտեմբերի 15-ին ՀՀ կառավարությունում անցկացված խորհրդակցությանը հաջորդած զարգացումների  մասին է: Դրան հաջորդեցին մասնավորապես «Ազգային միաբանության» նախագահ Արտաշես Գեղամյանի, ՍԻՄ կուսակցության նախագահ Հայկ Բաբուխանյանի, ինչպես նաեւ որոշակի թերթերի կողմից հնչեցված եւ հրապարակված («Իրավունք». «Հայոց աշխարհ», «Նովոյե վրեմյա») լուրջ վերլուծական հոդվածները:

ԱՐՏԱՇԵՍ ԳԵՂԱՄՅԱՆ. ՀԱՅԱՍՏԱՆԻՆ ՂԱՐԱԲԱՂՈՒՄ ՊԱՏԵՐԱԶՄԻ ՍԱԴՐԵԼՈՒ ՊԼԱՆԸ ՁԱԽՈՂՎԵՑ

25.09.2012, Իրավունք

Վերջին երեք շաբաթներին ծավալված իրադարձություններն ինձ անտարբեր թողնել չէին կարող։ Մեծ էր տագնապներս ու խոհերս  ընթերցողների հետ կիսելու ցանկությունս։ Եվ այսպես, 2012թ. սեպտեմբերի 21-ին Հայաստանի Հանրապետությունը (ՀՀ), Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետությունը (ԼՂՀ) և բազմամիլիոն սփյուռքահայությունը տոնում էին համայն հայության ազգային տոնը՝ Հայաստանի Հանրապետության Անկախության 21-րդ տարեդարձը։ Այդ օրը Հայաստանի նախագահ Սերժ Ազատի Սարգսյանի և մեր հանրապետության քաղաքացիների անունով բազմաթիվ շնորհավորանքներ ստացվեցին աշխարհի բազմաթիվ երկրների՝ Ռուսաստանի, ԱՄՆ-ի, Ֆրանսիայի, Ուկրաինայի, Բելառուսի... ղեկավարների, ՄԱԿ Գլխավոր քարտուղար Պան Գի Մունի կողմից։ Հայաստանին և հայ ժողովրդին շնորհավորանքներից անմասն չմնաց նաև Ադրբեջանի Հանրապետության նախագահ Իլհամ Ալիևը։ Հենց այդ օրը, Ադրբեջանի դիվանագիտական ծառայությունների մարմինների ղեկավարների չորրորդ խորհրդակցության ժամանակ, նա իր ելույթով, ըստ էության, նրանց նախապատրաստեց ՀՀ-ի և ԼՂՀ-ի դեմ լայնածավալ տեղեկատվական պատերազմի ծավալմանը։ Ադրբեջանի արտաքին քաղաքականության գլխավոր նպատակը Ի.Ալիևը հայտարարեց համաշխարհային կարծիքի, միջազգային կազմակերպությունների նախապատրաստումը, որպեսզի նրանք հասկանան, որ ղարաբաղյան հակամարտության ռազմական լուծումն անխուսափելի է։ Իսկ այդ նպատակին հասնելու գլխավոր միջոց հայտարարվեցին ստի տարածումը, պատմական փաստերի և արդի իրողությունների բիրտ աղավաղումը, Հայաստանն ու Լեռնային Ղարաբաղը որպես «բուն ադրբեջանական հողերն օկուպացրած» պատերազմի բազեներ ներկայացնելը։ Իր ելույթում Ադրբեջանի նախագահը քանիցս հղում կատարեց տարբեր բանաձևերի, որոնք ընդունվել են «անընդհատ ավելացող մեր (նկատի ունի Ադրբեջանը- Ա.Գ.) բարեկամների, աշխարհի բարեկամ երկրների կողմից», որոնք «միջազգային կազմակերպություններում բավական արդարացի, այսինքն՝ Լեռնային Ղարաբաղի հարցով մեր շահերն ապահովող բանաձևեր են ընդունել»։ Հատկանշական է, որ Ի.Ալիևը «բավական արդարացի» է համարում միայն այն բանաձևերը, որոնք ապահովում են սոսկ Ադրբեջանի շահերը, իսկ Լեռնային Ղարաբաղի, Հայաստանի շահերը հաշիվ չեն։