ԵՐԲ ՀԱՄԱԽՄԲՎՈՒՄ ՈՒ ԿՌԻՎ Է ՏԱԼԻՍ ԱԶԳԻ ՏԱԿԱՆՔԸ

09.11.2012, Իրավունք

«Ազգային Միաբանություն կուսակցությունը» իր ստեղծման իսկ օրից մշտարթուն կանգնած է եղել հայոց պետականության դիրքերի պահպանման ճակատում: Մեր գործունեությունը մշտապես ծառայացրել ենք երկրի զարգացումը արգելակող, օտարի շահերը պաշտպանող գործիչների և նրանց վարձու գրչակների մերկացմանն ու բացահայտմանը: Դա արել ենք բաց, փաստերով հիմնավորված: Փոքր ինչ նամուս, աբուռ և արհեստավարժություն ունեցող լրատվամիջոցների երևելիները հասկացել են դա և ինքնապաշտպանական բնազդից ելնելով, սեփական դիմակները չպատռելու վախից առժամանակ ձեռնպահ են եղել պատվերներ ընդունել մեր դեմ ուղղված հոդվածներ տպագրելու գայթակղությունից: Սակայն երբեմն ողջամտությունը դավաճանել է նրանց և սկսել են առաջնորդվել «փողերը հոտ չունեն» սկզբունքով, այն է` հանդես եկել պատվիրված հոդվածներով, փորձելով մարդկանց ուշադրությունը շեղել, թե՛ իրենց, թե՛ իրենց պատվիրատուների բազում արատներից:

Վերջերս ճիշտ այդպես պատահեց ծպտյալ ՀՀՇ-ական, այնուհետև, շողոքորթ գառան նման յոթ մոր կաթ (և ոչ միայն) ծծած` Արամ Աբրահամյանի հետ: Մենք հասկանում ենք թե ինչու հանկարծ Արամ Աբրահամյանի քննադատության սլաքը ուղղվեց մեր կուսակցության առաջնորդ` Արտաշես Գեղամյանի վրա: Արամի պատվիրատուներին չի կարող չանհանգստացնել այն, որ դեռ մեկ տարի առաջ «Ազգային Միաբանություն կուսակցությունը» հայտարարել էր, որ գալիք նախագահական ընտրություններում սատարելու է Սերժ Սարգսյանին:

АКТУАЛЬНЫЕ ВОПРОСЫ НАШЕМУ ТЕЛЕЭФИРУ

26.10-29.10.2012,  Иравунк

На днях Национальное собрание Республики Армения (НС РА) заслушало отчет Совета Общественной телерадиокомпании о «Деятельности Общественного телевидения в 2011г.». Двух мнений тут быть не может: сегодня этот вопрос – один из самых актуальных, поскольку наша страна уже около 20 лет втянута в информационную войну, и, более того, с каждым днем становится все очевиднее, что эту войну ведет не только турецко-азерийская пропагандистская машина, но и устроившиеся в нашем доме, выполняющие чужие заказы лоббистские организации-грантоеды и иже с ними, осуществляющие свои антиармянские информационные и дезинформационные атаки с широким использованием высоких технологий. Когда пытаешься вникнуть в суть этого явления, сразу обнаруживаешь, что оно строго систематизировано. Поэтому считаю, что, отнюдь не игнорируя все другие, не менее существенные и зачастую нуждающиеся в поправке стороны деятельности наших СМИ, и, в частности, Общественного телевидения, следует сосредоточить внимание на ряд неотложных вопросов, о которых, кстати, у нас был повод говорить с трибуны НС РА. Когда бросаешь общий взгляд на эфир нашего Общественного телевидения, сразу возникает ряд вопросов: каким образом, с каким качеством и последовательностью мы проводим нашу контрпропаганду и, в частности, наносим ли убедительный контрудар едким заявлениям премьер-министра Турции или президента Азербайджана о том, что «в лице Армении мы имеем дело с бедной и расколотой страной, откуда люди бегут, и если армяне не хотят погибнуть, то должны изменить свою политику, чтобы не задохнуться, должны добровольно сдать Нагорный Карабах Азербайджану» и так далее и тому подобное? Общественное телевидение, даже если и обращается к этому пустословию, то от случая к случаю и без необходимой глубины.

«ԷՐՄՅՈՆԱ ՕՀԱՆ ԿԶԻ ԽԱՆՈՒՄԸ ՂԶՂՆԵԼ Է»,

ԿԱՄ ՔՆԱՐԱԿԱՆ ԱՍՔ ԱՐՄԻՆԵ ՕՀԱՆՅԱՆԻ ՄԱՍԻՆ

19.10.2012, Իրավունք

Այսօր «Հրապարակ» օրաթերթում հերթական իրարացումն էր տիրում: Բանը հասել է նրան, որ երբ թերթն այլեւս չի կարողանում լուրջ ինֆորմացիայի տիրապետել, արդեն անցնում է տեղում հորինելու եւ հանրությանը սուտ ու փուչ ինֆորմացիա հրամցնելու գործին: Եվ այսպես, վերը նշված թերթում գրված է, որ ՀՀԿ-ին միավորված կուսակցությունների լիդերներին ստիպում են, որպեսզի վերջիններս լուծարեն իրենց կողմից ղեկավարվող կուսակցություները եւ մտնեն ՀՀԿ: Այս կապակցությամբ «Իրավունք»-ը դիմեց «Ազգային միաբանություն» կուսակցության նախագահ, ԱԺ ՀՀԿ խմբակցության անդամ ԱՐՏԱՇԵՍ ԳԵՂԱՄՅԱՆԻՆ, ով վերը նշված հարցի հետ կապված տվեց հանգամանալի պատասխան.

- Ես ցավում եմ, որ «Իրավունքի» նման հեղինակավոր թերթը հարկադրված է անդրադառնալ այդ բուլվարային, թուրք-ադրբեջանական շահերը ներկայացնող եւ պաշտպանող թերթոնի հրապարակմանը, բայց բաներ կան, որոնց հարկավոր է ժամանակին պատասխան տալ: Ինչ կարելի է ասել Էրմյոնա Օհան կզիի մասին, նույն ինքը Արմինե Օհանյանի, ով մեր հավաստի աղբյուրների տեղեկացմամբ, թուրքական եւ ադրբեջանական համապատասխան ծառայություններում հայտնի է ճիշտ այդ անվան տակ: Կարդալով www.iravunk.com կայքէջի արձագանքը, հերթական անգամ ես համոզվեցի, թե ինչ մարդասիրական լրատվամիջոց է «Իրավունք»-ը, որի խմբագրությունը տիրապետելով սույն տարրի վերաբերյալ բազում  աղաղակող փաստերին, սահմանափակվել է սույն գրչակի տեսակի ինչ լինելու շատ մեղմ պարզաբանմամբ:

ԱՐՏԱՇԵՍ ԳԵՂԱՄՅԱՆ. ԵԱՀԿ ԽՈՐՀՐԴԱՐԱՆԱԿԱՆ ՎԵՀԱԺՈՂՈՎԸ՝ ԳԱՂԱՓԱՐԱԽՈՍԱԿԱՆ ԶԵՆՔ ԹՈՒՐՔԻԱՅԻ ՁԵՌՔԻ՞Ն

12.10-15.10.2012, Իրավունք

Ս.թ. հոկտեմբերի 5-7-ը Ալբանիայի մայրաքաղաք Տիրանայում տեղի ունեցավ ԵԱՀԿ Խորհրդարանական վեհաժողովի աշնանային նստաշրջանը։ Նստաշրջանի օրակարգը սկզբից ևեթ պատվիրակներին տրամադրեց լուրջ խոսակցության ԵԱՀԿ անդամ պետությունների հրատապ խնդիրների վերաբերյալ։ Առաջին նիստին նախատեսվում էր քննարկել «Աջակցություն և պաշտպանություն ԵԱՀԿ տարածաշրջանի բազմազգ և բազմամշակութային հանրություններին» հարցը։ Թե որքանով է այս թեման արդիական հայ ժողովրդի համար, կարծում եմ, բացատրելու հարկ չկա։ Բավական է նշել, որ ութմիլիոնանոց հայ սփյուռքը կենտրոնացած է հիմնականում ԵԱՀԿ տարածաշրջանում։ Օգտվելով ելույթ ունենալու ինձ ընձեռված հնարավորությունից՝ ես, բնականաբար, Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացիների երախտագիտությունը հայտնեցի Ռուսաստանի, ԱՄՆ, Ֆրանսիայի, Լիբանանի, Իրանի, Կանադայի, Հորդանանի, Եգիպտոսի, Լեհաստանի, Բուլղարիայի և շատ այլ երկրների ղեկավարներին և ժողովուրդներին, որոնք ոչ միայն ապաստանել են 1915-1923թթ. Օսմանյան կայսրությունում իրագործված Հայոց ցեղասպանությունից հրաշքով փրկված հարյուր հազարավոր մեր հայրենակիցներին, այլև նրանց շրջապատել են ուշադրությամբ և հոգատարությամբ, ստեղծել բոլոր պայմանները՝ իրենց լեզուն, մշակույթը, ինքնատիպությունն ու ազգային ավանդույթները պահպանելու համար։ Այս ֆոնին մեջս անհաղթահարելի պահանջ առաջացավ մեկ անգամ ևս խորհելու հայերի ճակատագրի մասին, որոնք հազարամյակների ընթացքում հոծ կերպով բնակվել են իրենց պատմական հողերում։ Հետո՝ Առաջին համաշխարհային պատերազմի տարիներին, Օսմանյան կայսրությունում իշխանության եկած երիտթուրքերի կառավարությունը սկսեց իրականացնել հայերի պլանաչափ ֆիզիկական բնաջնջումը, զանգվածային բռնագաղթն իրենց պատմական Հայրենիքից՝ Արևմտյան Հայաստանից այնպիսի պայմաններում, որոնք վերջին հաշվով հանգեցնում էին նրանց անխուսափելի ոչնչացմանը։