ԵՐԲ ԸՆԴԴԻՄԱԴԻՐ ԵՆ ՈՉ ԹԵ ԻՇԽԱՆՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻՆ, ԱՅԼ ՀԱՅՈՑ ՊԵՏԱԿԱՆՈՒԹՅԱՆԸ

04.10.2013, Հայոց աշխարհ

04.10-07.10.2013, Իրավունք

Արդեն երկու օր է, ինչ հայաստանյան անխտիր բոլոր լրատվամիջոցներն անդրադարձ են կատարում հոկտեմբերի 2-ին Ստրասբուրգում Եվրախորհրդի Խորհրդարանական վեհաժողովի ժամանակ հանրապետության նախագահ Սերժ Սարգսյանի ելույթից հետո նրան ուղղված «Ժառանգություն» խորհրդարանական խմբակցության պատգամավոր Զարուհի Փոստանջյանի հարցերին: Մամուլում եւ հեռուստատեսությամբ հնչած գնահատականները երբեմն, ավա՜ղ, նույնպես լուրջ մտորումների տեղիք են տալիս:

   Մենք ականատես ենք դառնում, երբ իշխանավորներին միտումնավոր կամ անգիտակցաբար, մտացածին կամ պարտադրված քաղաքական ընդդիմությունը վերաձեւավորվում է որպես ընդդիմություն Հայոց պետականությանը: Ըստ որում՝ դա արվում է հրապարակավ, այն էլ այնպիսի հեղինակավոր կազմակերպության ամբիոնից, ինչպիսին Եվրախորհրդի Խորհրդարանական վեհաժողովի ամբիոնն է:

Երբ խորհում ես, թե որոնք էին դրդապատճառները ճիշտ այս օրերին, երբ պարզություն է մտցվել ՀՀ աշխարհաքաղաքական ուղղվածության հարցում, ԵԽ ԽՎ-ի նստաշրջանն օգտագործելով փորձել վիրավորել սեփական ժողովրդիդ, նրա կամքը արտահայտող ընտրված հանրապետության նախագահին, ավելին՝ Հայոց հաղթանակած բանակի գերագույն գլխավոր հրամանատարին, երբ ուշադիր վերլուծության ես ենթարկում հանրապետության նախագահ Սերժ Սարգսյանին ուղղված հարցերի բովանդակությունը, ապա մտահոգիչ պատկեր է ուրվագծվում:

Իրենց հանրագումարում ԵԽ ԽՎ-ի ամբիոնից հնչեցված հարցերը ասես թե բարձրակետն էին սեպտեմբերի 3-ից հետո Մաքսային միությանը Հայաստանի Հանրապետությանն անդամագրվելու երկրի նախագահի արած հայտարարությունից հետո բարձրացված վայնասունի: Եվ, ինչ խոսք, այդ գործում սպասելի էր, որ առաջամարտիկի դեր կստանձնեն մեր երկրում ռուսատյացության դրոշակակիր, օտարի շահերը պաշտպանող «Ժառանգություն» կուսակցության պատգամավորները:

Սրանց դյուրագրգիռ եւ նյարդայնացած դրսեւորումները խիստ սպասելի էին. բավական է նշել, որ առանձին դիտարկումների համաձայն՝ վերջին մեկ-երկու տարիների ընթացքում Հայաստանում գրանցված ավելի քան 300 հասարակական, եւ ոչ միայն հասարակական, տարբեր կազմակերպություններ Արեւմուտքի կողմից ֆինանսավորվել են շուրջ 50 մլն դոլարի չափով: Փողերը լափել են, եւ ինչպես կասեր հայտնի ֆիլմի հերոսը, սակայն դրա արդյունքը՝ «նիխտ»:

 ԶԱՐԳԱՑՈՒՄՆԵՐԸ ԳՆՈՒՄ ԵՆ ԴՐԱԿԱՆ ՀՈՒՆՈՎ

28.09.2013, Հայոց աշխարհ

Հարցազրույց ՀՀԿ խորհրդարանական խմբակցության անդամ, «Ազգային միաբանություն» կուսակցության առաջնորդ ԱՐՏԱՇԵՍ ԳԵՂԱՄՅԱՆԻ հետ

- Պատահակա՞ն էր, ձեր կարծիքով, որ Մաքսային միությանը Հայաստանի միանալու վերաբերյալ Սերժ Սարգսյանի հայտարարությունից անմիջապես հետո ԱՄՆ նախագահ Օբաման ուղերձով դիմեց Հայաստանի եւ Ադրբեջանի նախագահներին եւ հորդորեց արագացնել Ղարաբաղյան հիմնախնդրի խաղաղ կարգավորման գործընթացի հանգուցալուծումը։ Սա համարենք պարզ զուգադիպությո՞ւն։

- Երբ տարածաշրջանում ուրվագծվում են նոր, ավելի կառուցողական զարգացումներ, Միացյալ Նահանգներին, բնականաբար, ձեռնտու չէ, որ Հարավային Կովկասում հայ-ադրբեջանական շփման գծի ամբողջ երկայնքով ռազմական գործողություններ ծավալվեն։

Այս իրավիճակում, երբ, մյուս կողմից՝ Պուտին-Սարգսյան համատեղ հայտարարությամբ որակապես նոր՝ ավելի խոր ինտեգրացիոն գործընթացներ են սպասվում հայ-ռուսական հարաբերություններում ոչ միայն ռազմական համագործակցության, այլեւ տնտեսության ոլորտում, ամերիկացիները, ինչ խոսք, խնդիր ունեն՝ հնարավորինս պահպանելու եւ ընդլայնելու իրենց ներկայությունը Հարավային Կովկասում, եւ դա միանգամայն հասկանալի է:

Միաժամանակ կա հույս, որ շարունակվելու են դիվանագիտական քայլերը իրանա-ամերիկյան, իրանա-եվրոպական հարաբերությունների կարգավորման ուղղությամբ։ Առավել եւս, որ Իրանի նախագահը ՄԱԿ-ի ամբիոնից հայտարարեց, որ Իրանը չի պատրաստվում միջուկային զենք արտադրել, բայց ակնկալում է միջազգային հանրության աջակցությունը իր խաղաղ միջուկային ծրագրի զարգացմանը։

 ՈՉ ՄԵԿԻ ՀԱՄԱՐ ԱՆԱԿՆԿԱԼ ՉԷՐ ԼԻՆԻ

28.09.2013, Հայոց աշխարհ

Ըստ ԱՐՏԱՇԵՍ ԳԵՂԱՄՅԱՆԻ. «Մաքսային միությանը անդամակցելու որոշումը ոչ մեկի համար անակնկալ չէր լինի, եթե նեղություն քաշեին ծանոթանալ 2012թ. օգոստոսի 8-ին Մոսկվայում տեղի ունեցած Սարգսյան-Պուտին համատեղ մամուլի ասուլիսին, որտեղ ՌԴ նախագահը մասնավորապես արձանագրեց, որ պայմանավորվածություն է ձեռք բերվել Մաքսային միությանը Հայաստանի ավելի ընդգրկուն մասնակցության վերաբերյալ, եւ հանձնարարական է տրվել, հաշվի առնելով ընդհանուր սահմանի բացակայությունը, կազմել մինչեւ 2020թ. Հայաստանի եւ Ռուսաստանի խոր տնտեսական ինտեգրմանը միտված գործողությունների ճանապարհային քարտեզը։ Խոր տնտեսական ինտեգրացման միջոցն էլ, բնականաբար, Մաքսային միությանը անդամագրվելն է։

Այսինքն՝ մարդիկ կարդում են, բայց կարդացածը, կարդացածի տողատակերը չեն հասկանում։ Եթե հասկանային, գրանտակերները դեռ 2012թ. կզրկվեին անտեղի վատնվող դրամաշնորհներից»։

 ՊԱՀԱՆՋՎՈՒՄ ԵՆ «ՀԱՅՐԵՆԱՍԵՐՆԵՐ»

Թշնամիների ջրաղացին ջուր լցնելու համար

 27.09.2013, Հայոց աշխարհ

ԱԺ արտաքին հարաբերությունների հանձնաժողովն առաջիկա խորհրդարանական քառօրյային ընդառաջ, ի շարս այլ հարցերի, պետք է քննարկեր «Ժառանգություն» խմբակցության քարտուղար Զարուհի Փոստանջյանի օրենսդրական նախաձեռնությունը՝ Հայաստանի կողմից ԼՂՀ անկախության ճանաչման վերաբերյալ։ Սակայն երեկ, օրվա երկրորդ կեսին, տեղեկացանք, որ «Ժառանգությունը» փոշմանել է՝ հետ է վերցրել օրենքի նախագիծը «հարկ եղած» պահին վերստին օրակարգային դարձնելու հեռանկարով։

 Ի՞նչ խնդիր է փորձում լուծել «Ժառանգությունը», եւ ինչո՞ւ հենց այս պահին է շրջանառության մեջ դրվում Ազգային ժողովի մեծամասնության կողմից բազմիցս մերժված սույն օրենսդրական նախաձեռնությունը։ Մեր հարցերին ի պատասխան՝ իր նկատառումներն է ներկայացնում ՀՀԿ խորհրդարանական խմբակցության անդամ, Ազգային միաբանություն կուսակցության առաջնորդ ԱՐՏԱՇԵՍ ԳԵՂԱՄՅԱՆԸ։

- Օրեր առաջ, երբ որոշ վերլուծություններ էի անում Մաքսային միությանը անդամակցելու Հայաստանի ցանկության հետ կապված՝ «շահագրգիռ» ադրբեջանա-թուրքական շրջանակներն ի՞նչ կարող են անել մեր երկրի համար հույժ կարեւոր այդ գործը տապալելու նպատակով, մտածում էի, որ, ի թիվս հնարավոր այլ զարգացումների, ամեն գնով կփորձեն լարվածություն առաջացնել ԼՂ հիմնահարցի խաղաղ կարգավորման գործընթացի շուրջ։

Հիշեցնեմ, որ 18 օր առաջ՝ սեպտեմբերի 9-ին, Մինսկի խմբի ամերիկացի նորանշանակ համանախագահ Ջեյմս Ուորլիքը Ադրբեջան կատարած այցի ժամանակ Իլհամ Ալիեւին հանձնեց ԱՄՆ նախագահ Բարաք Օբամայի անձնական ուղերձը, եւ օրեր անց նույն ուղերձը փոխանցեց նախագահ Սերժ Սարգսյանին։

Մինչ այդ՝ օգոստոսին, Բաքու կատարած իր պաշտոնական այցի ժամանակ ՌԴ նախագահը՝ Վլադիմիր Պուտինը, ուղղակիորեն անդրադարձ էր արել ԼՂ հիմնախնդրին եւ ընդգծել, որ խնդրի հանգուցալուծումը հնարավոր է բացառապես քաղաքական միջոցներով։