ԿԱՐՃԱՏԵՍ ՀԱՅՏԱՐԱՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻ Ո՛Չ ՏԵՂՆ է, Ո՛Չ ԺԱՄԱՆԱԿԸ

10.06-11.06.2014, Հայոց աշխարհ

Երեկ Ազգային Ժողովում մեկնարկեց հերթական քառօրյան, եւ խորհրդարանական փոքրամասնության ներկայացուցիչները չհապաղեցին բարձրաձայնել իրենց մտահոգությունները Ղազախստանի նախագահի հայտնի հայտարարության, օրըստօրե սերտացող ռուս-ադրբեջանական հարաբերությունների, Նախիջեւանի սահմանում տեղի ունեցած ողբերգական միջադեպի եւ այդ “ֆոնին” ահագնացող տարածաշրջանային լարվածության նոր ալիքի վերաբերյալ:

Ավելին՝ ԱԺ նախագահից պահանջեցին այդ կապակցությամբ խորհրդարանական լսումներ անցկացնել: Գալուստ Սահակյանն, ի պատասխան՝ խոստացավ “մի բան անել”, բայց չասաց՝ երբ եւ ինչ ձեւաչափով: Այս հարցերի մասին է մեր հարցազրույցը ՀՀԿ խմբակցության անդամ, ԱՄԿ առաջնորդ ԱՐՏԱՇԵՍ ԳԵՂԱՄՅԱՆԻ հետ

-Նախ, պետք է ողջունեմ ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանի  արժանապատիվ կեցվածքը, որին ականատես եղանք մայիսի 29-ին Եվրասիական տնտեսական միության (ԵՏՄ) բարձրագույն խորհրդի Աստանայի գագաթաժողովում: Ինչո՞ւ: Որովհետեւ ամեն այլ արձագանք հանրապետության նախագահի կողմից կդիտվեր որպես արհամարհանք առաջին հերթին Մինսկի խմբի համանախագահների ինստիտուտի նկատմամբ, որի շրջանակներում Հայաստանը քանիցս բարձրաձայնել է իր դիրքորոշումը: Այն է՝ ԼՂՀ-ն դե ֆակտո ինքնիշխան պետություն է,  միջազգային հարաբերությունների ինքնուրույն սուբյեկտ, որի փոխարեն որոշումներ կայացնելը, հայտարարելը, որ նա Հայաստանի հետ լինելու է միեւնույն տնտեսական տարածքում, կնշանակեր հերքել մեր իսկ կողմից նախկինում ԼՂՀ-ի կարգավիճակի վերաբերյալ արած հայտարարությունները: Սա՝ մեկ: Երկրորդ՝ այդ կերպ ակամա ի չիք կդարձվեր  մեր պնդումը ԼՂՀ-ի լիիրավ մասնակցության անհրաժեշտության մասին Մինսկի պրոցեսին: Եվ վերջապես՝ ինչ-որ առումով, դա կլիներ դիվանագիտական դեմարշ՝ ուղղված Ֆրանսիայի նախագահ Ֆրանսուա Օլանդի դեմ:

 ՀԱՅ-ՌՈՒՍԱԿԱՆ

09.04.2014, Հայոց աշխարհ

«Ազգային Միաբանություն» կուսակցության եւ Հյուսիսային հեռանկար հասարակական կազմակերպության կենտրոնական գրասենյակում երեկ տեղի ունեցավ հանդիպում ակտիվի եւ Հայաստանում ՌԴ արտակարգ եւ լիազոր դեսպան Իվան Վոլինկինի հետ:

Հանդիպման ընթացքում տեղի ունեցավ մտքերի անշահախնդիր փոխանակություն հայ-ռուսական հարաբերություններին առնչվող մի շարք հարցերի շուրջ։ Կողմերը հաստատեցին Հայաստանի եւ Ռուսաստանի ռազմաքաղաքական դաշնության խորացման անժխտելիության հրամայականը:

 ՂՐԻՄ-ՂԱՐԱԲԱՂ-ՔՐԴՍՏԱՆ

Ինչո՞ւ է Արեւմուտքը պայքարում ժողովուրդների ազատության դեմ

   27.03-29.03.2014, Հայոց աշխարհ

«Հայաստանի եւ Ռուսաստանի նախագահների մամուլի ծառայությունների տեղեկատվությունը Ղրիմի հարցի վերաբերյալ նախագահների հեռախոսազրույցի մասին լիովին արտացոլում է այդ երկու երկրների մոտեցումների էությունը։ Դրանց հիմքում ընկած է ՄԱԿ-ի կանոնադրության 2-րդ կետի 1-ին հոդվածը, որը հստակ նշում է հետեւյալ ճշմարտությունը. բարեկամական հարաբերություններ զարգացնել ազգերի միջեւ՝ ժողովուրդների իրավահավասարության եւ ինքնորոշման սկզբունքի հարգման հիման վրա, ինչպես նաեւ համապատասխան այլ միջոցներ ձեռնարկել համընդհանուր խաղաղության ամրապնդման համար»,- REGNUM լրատվական գործակալությանը տված հարցազրույցում ասել է ԵԱՀԿ ԽՎ-ում Հայաստանի խորհրդարանական պատվիրակության ղեկավար, «Ազգային միաբանություն» կուսակցության եւ «Հյուսիսային հեռանկար» հասարակական կազմակերպության նախագահ ԱՐՏԱՇԵՍ ԳԵՂԱՄՅԱՆԸ։ Նա միաժամանակ տարակուսանք է հայտնել այն կապակցությամբ, որ որեւէ մեկն առհասարակ կարող է արհամարհել ՄԱԿ-ի կանոնադրության այդ հիմնարար հոդվածի գերակայությունը։ «Ավաղ, աշխարհի կեսը ժողովուրդների ինքնորոշման իրավունքի մեկնաբանման հարցերում առաջնորդվում է երկակի չափորոշիչներով, քաղաքական իրավիճակով, որի հիմքում ընկած է Հանս Մորգենթաուի տխրահռչակ Real Politic-ի տեսությունը, որով, ցավոք, արդեն ոչ մեկ տասնամյակ առաջնորդվում են աշխարհի առաջատար երկրները։

Հայաստանի դիրքորոշումը Ղրիմի հանրաքվեի հարցում շատ ուժեղ է, եւ իզուր են այն խեղաթյուրելու փորձերը։ Չէ՞ որ դեռ ոչ ոք չի ջնջել ՄԱԿ-ի կանոնադրությունը, կասկածի տակ չի առել դրա 1-ին հոդվածը։ Ինձ չափազանց տարօրինակ են թվում հանրապետությունում տարածված բարբաջանքներն առ այն, թե Հայաստանը, իբր, վնասակար եւ երերուն դիրքորոշում է որդեգրել այս հարցում։ Եվ այստեղ, իմ կարծիքով, Ռուսաստանի, ինչու չէ՝ նաեւ Հայաստանի բարին չկամեցողները խիստ թույլ են։ Բացատրեմ ինչու։

Եվրոպայի խորհրդին կից գործում է Խորհրդակցական մարմին՝ Վենետիկի հանձնաժողովը (նույն՝ իրավունքի միջոցով ժողովրդավարության հասնելու Եվրահանձնաժողովը), որի անդամ է 59 պետություն, այդ թվում՝ Եվրոպայի խորհրդի բոլոր 47 անդամ պետությունները։ 2013թ. ԱՄՆ-ը այդ կազմակերպության մշտական անդամ դառնալու հայտ է ներկայացրել։ Ուրեմն ի՞նչն է խանգարել, մասնավորապես, Եվրոպայի խորհրդին, միջազգային հանրությանը այդ շատ հեղինակավոր միջազգային կազմակերպության անդամներին պատվիրակել Ուկրաինա, Կիեւ, որպեսզի գնահատի Ուկրաինայի Գերագույն ռադայի գործողությունների եւ որոշումների իրավազորությունը՝ սկսած ընթացիկ տարվա փետրվարի 25-ից։ Համապատասխանե՞լ են դրանք Ուկրաինայի օրենքների ոգուն ու տառին, որքանո՞վ են համապատասխանել Եվրոպայի խորհրդի, որի անդամն է Ուկրաինան, ոգուն եւ ընդունած սկզբունքներին։

 ՆՈՐ ՎԱՐՉԱՊԵՏԸ ԳՅՈՒՂ ԱՌ ԳՅՈՒՂ ՊԵՏՔ Է ՃԱՆԱՉԻ ՀԱՅԱՍՏԱՆԸ

05.04.2014, Հայոց աշխարհ

-Ես կնշեմ մի քանի կետեր: Հայաստանի նորանշանակ վարչապետը պետք է նախ խորը մասնագիտական գիտելիքներ ունենա մակրոտնտեսագիտությունից ու բանակային ոլորտից, փայլուն տիրապետի աշխարհաքաղաքական զարգացումներին` առկա եւ սպասվող, խորությամբ ճանաչի Հայաստանի Հանրապետությունը:

Իհարկե, խոսքս այն մասին չէ, որ գերազանց տիրապետի ազգային վիճակագրական ծառայության ամփոփ տեղեկագրերին կամ էլ Կենտրոնական բանկի պարբերականներին, այլ այն, որ ներկայիս Հայաստանը պատկերացնի գյուղ առ գյուղ ու, հանրագումարի բերելով մեր ներուժը, կյանքի կոչի զարգացման հնարավոր ուղիներ:

Պետք է ունենանք վարչապետ, որը մանրազնին կվերլուծի, թե ինչ ապրանքատեսակներ են ներմուծվում Հայաստան եւ կարճ ժամկետում ձեռնամուխ կլինի դրանց արտադրության կազմակերպմանը մեր երկրում: Մինչդեռ այսօր մենք ներմուծում ենք 800 մլն դոլարի ապրանքատեսակներ, բայց կարող ենք, առանց երկարուձիգ մտորումների, դրանց արտադրությունը մեզ մոտ կազմակերպել:
Նոր վարչապետը պետք է քաջատեղյակ լինի երկրի կադրային բանկին ու բարձրորակ մասնագետների ներգրավման հարցում ամենեւին չառաջնորդվի կուսակցական պատկանելությամբ: