Арташес Гегамян: Программа правительства – вызов безопасности Армении

05.06.2018, Регнум

https://regnum.ru/news/polit/2426350.html?t=1528181445

08.06-14.06.2018, Комсомольская правда в Армении

 «Представленная на рассмотрение Национального Собрания программа правительства Республики Армения, в силу ряда причин, увы, обречена на провал. И в пользу этого неутешительного вывода говорит ряд фактов»

Итак, 1 июня 2018 года была одобрена Программа Правительства Республики Армения (далее Программа). Считаю своим долгом проанализировать отдельные положения Программы, реализация которых должна была бы иметь решающее значение для исполнения задач, сформулированных в этом документе в целом.

С этой целью рассмотрим, на мой взгляд, наиболее уязвимые положения, нашедшие место в Программе. Так, в разделе 1, озаглавленном «Основные вехи деятельности правительства» (далее Основные вехи), в числе поставленных вех читаем: «Обеспечение инклюзивного роста экономики, создание рабочих мест, преодоление бедности». Согласимся, что это, имеющая очень актуальную формулировку, вполне востребованная для реализации задача.

ԱՐՏԱՇԵՍ ԳԵՂԱՄՅԱՆ. ԹՈՒՐՔԻԱՆ ՊԵՏՔ Է ԸՆԴՈՒՆԻ ՍԵՓԱԿԱՆ ՊԱՏՄԱԿԱՆ ԱՆՑՅԱԼԻ ՄԵՂՔԵՐԸ

25.01.2015, Ռեգնում

Արդեն մեկնարկած 2015-ն օբյեկտիվորեն կոչված է դառնալու XX դարում կատարված ողբերգական իրադարձությունների խոր իմաստավորման տարի։ Չէ՞ որ հենց այս թվականին են քաղաքակիրթ բոլոր պետությունները և ժողովուրդները նշելու Օսմանյան կայսրությունում իրագործված Հայոց ցեղասպանության 100-րդ տարելիցը, մայիսի 9-ին նշելու են նացիստական Գերմանիայի դեմ Կարմիր բանակի և սովետական ժողովրդի տարած փառահեղ հաղթանակի 70-ամյակը, հաղթանակ, որը 25 միլիոն խորհրդային քաղաքացու կյանք արժեցավ։ Ավստրալացիների և նորզելանդացիների համար ապրիլի 25-ը ԱՆԶԱԿ-ի օրն է (ANZAC Day)՝ Հայրենիքի պաշտպանի ոգեկոչման օրը։ 100 տարի առաջ հենց այդ օրն ավստրալական և նորզելանդական բանակային կորպուսը (Australian and New Zealand Army Corps-ANZAC) ափ հանվեց Գալիպոլիում (Թուրքիա)։ Թուրքական Գալիպոլի թերակղզում մարտական գործողությունների ժամանակ զոհվել է ավստրալացի 8000 և նորզելանդացի 2700 զինվոր։ Շատ ավստրալացիների և նորզելանդացիների գիտակցության մեջ արմատացել է այն միտքը, թե Երկրագնդի մյուս ծայրում երիտասարդ տղաների զանգվածային սպանությունը բրիտանական հրամանատարության ապաշնորհության և մարդկային կորուստների հանդեպ թքողական վերաբերմունքի հետևանք էր։ Նշենք նաև, որ ահա արդեն քանի տասնամյակ մարտի 18-ին Թուրքիայում հանդիսավորապես նշում են Չանաքկալեի ճակատամարտի (Գալիպոլիի ճակատամարտ, որը հայտնի է նաև Դարդանելի գործողություն անվամբ) հերթական ամյակը. 1915թ. մարտի 18-ին Բրիտանական կայսրության և Ֆրանսիայի նավերը հետ շպրտվեցին Չանաքկալեի (Դարդանել) նեղուցն անցնելու փորձ կատարելիս։ Նշենք նաև, որ Դարդանելի գործողության ժամանակ Բրիտանական կայսրությունն ունեցավ 119.7 հազար սպանված, վիրավոր, անհայտ կորած, Ֆրանսիան՝ 26,5 հազար, Օսմանյան կայսրությունը՝ 186 հազար։

Մեր օրերում հատկապես կարևոր են ողբերգական այս իրադարձությունների խոր իմաստավորումն ու դրանցից դաս առնելը, քանի որ մենք վկան ենք այն բանի, թե ինչպես Ուկրաինայի Հարավ-արևելքում չեն դադարում մարտական գործողություններն Ուկրաինայի զինված ուժերի և ինքնահռչակ Դոնեցկի ու Լուգանսկի ժողովրդական հանրապետությունների աշխարհազորայինների միջև, թե ինչպես Սիրիան դեռևս ծվատվում է դաժան քաղաքացիական պատերազմի հետևանքով, թե ինչպես դեռևս շարունակվում են ԻԼԻՊ-ի մարտական գործողություններն Իրաքում և Սիրիայում, որոնց ընթացքում զոհվում են հազարավոր մարդիկ, այդ թվում՝ ծերեր, կանայք և երեխաներ։

 Арташес Гегамян. Россия — великая и братская Армении держава

18.01.2015, Регнум

«Что не убивает меня,

то делает меня сильнее»

Фридрих Ницше

(Сумерки идолов, или как философствуют молотом)

12 января т.г. в г.Гюмри, где дислоцирована 102-ая российская военная база, солдат-срочник базы совершил убийство армянской семьи из 6 человек. Трагедия вызвала бурный общественный резонанс как в Армении, так и в восьмимиллионной армянской диаспоре. В эти тревожные для нашего народа дни мы выражаем искреннюю благодарность всем политикам, государственным деятелям и людям доброй воли по всему миру, которые выражают солидарность армянскому народу и вместе с нами сопереживают эту трагедию.

«… Выражаем наши глубокие соболезнования правительству, парламенту Республики Армения и всему армянскому народу в связи с трагедией, произошедшей с семьей Аветисянов 12 января в Гюмри. Наше правительство строго осуждает это гнусное преступление. Не существует никаких причин, которые смогли бы оправдать убийство невинных людей. Мы уверены, что виновные понесут свое наказание по всей строгости закона. Надеемся, что это трагическое событие не повлияет на многолетние дружественные отношения между нашими странами», — это выдержки из телеграммы соболезнования Николая Ивановича Рыжкова, председателя Комиссии межпарламентского сотрудничества между Федеральным Собранием России и Национальным Собранием Армении, направленной в адрес вице-спикера НС Армении Эрмине Нагдалян. Можно привести с десяток сочувственных телеграмм в адрес руководства и народа Армении, в частности, поступивших из посольств России, США, Великобритании…

И вдруг на этом фоне 17 января на азербайджанском проправительственном сайте (ru.apa.az/news/285120) публикуется интервью члена Общественной палаты России, директора Института политических исследований Сергея Маркова под заглавием: «Если бы не было российского государства и русского народа, сегодня Армении не существовало». Прочитав интервью этого деятеля, первое, что особенно потревожило — это цинизм и ненависть автора, думается, к своей Родине — России. Да, да я не оговорился. Посудите сами. Комментируя события последних дней в Гюмри, о которых он в лучшем случае мог составить мнение, просмотрев видеозапись, выложенную на сайте ереванского бюро радио «Свобода», Марков безапелляционно заявляет: «Все нюансы показывают, что совершивший это (убийство армянской семьи из 6 человек) сумасшедший». То есть криминалистам, следователям, приехавшим в Гюмри из России, их коллегам из Еревана следует округляться, ибо вердикт о мотивах и сути совершенного злодеяния выразил не кто-нибудь, а сам Сергей Марков. Он, как вы понимаете, человек далеко не простой: член Общественной Палаты РФ, директор Института — это так, для несведущих, а на самом деле… На самом деле он, как это следует из его интервью, уполномочен говорить от имени Российского государства: «Россия пока не хочет выражать официальную позицию по поводу происходящего в Гюмри. Мы ждем (как вы понимаете даже не Король-Солнце Людовик XIV, а сам С. Марков ждет), что армянское государство и армянский народ посадят на место провокаторов».

 ԱՐՏԱՇԵՍ ԳԵՂԱՄՅԱՆ. ԱՇԽԱՐՀԻ ՀԱՅ ՀԱՄԱՅՆՔՆԵՐԻ ՏԱԳՆԱՊԸ՝ ԱԶԴԱՆՇԱՆ ԳԼՈԲԱԼ ԵՐԿԽՈՍՈՒԹՅԱՆ ԱՆԱՅԼԸՆՏՐԱՆՔՈՒԹՅԱՆ ՄԱՍԻՆ

24.09.2014, Ռեգնում

Օրերս Երևանում, Հայաստանի նախագահ Սերժ Սարգսյանի բարձր հովանավորությամբ, աշխատանքն ավարտեց Հայաստանի Հանրապետության Սփյուռքի նախարարության (նախարար՝ Հրանուշ Հակոբյան) փայլուն կազմակերպած «Հայաստան-Սփյուռք» հինգերորդ համահայկական համաժողովը։ Այն հսկայական հետաքրքրություն առաջացրեց Հայաստանի, Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության քաղաքացիների շրջանում և Սփյուռքի հայ համայնքներում։ Եվ դա միանգամայն օրինաչափ է, որովհետև Հայաստանում էին հավաքվել աշխարհի ավելի քան 60 երկրների հայկական համայնքների 150 կազմակերպությունների 700 ներկայացուցիչներ, ինչպես նաև եկեղեցու բարձրագույն հովվապետեր՝ Ամենայն Հայոց կաթողիկոս Գարեգին Երկրորդը, Մեծի Տանն Կիլիկիո կաթողիկոս Արամ Առաջինը, Կիլիկիայի Հայ Կաթողիկե եկեղեցու կաթողիկոս-պատրիարք Ներսես Պետրոս XIX-ը։ Համաժողովում խոր վերլուծության ենթարկվեցին Հայկական աշխարհի խնդիրներն Օսմանյան կայսրությունում իրականացված Հայոց ցեղասպանության 100-ամյա տարելիցի նախաշեմին, սիրիահայերի և արտակարգ իրավիճակներում հայտնված հայերի անվտանգության հիմնախնդիրները։ Մեծ ուշադրություն հատկացվեց հայերենի պահպանման հարցերին։ Սփյուռքյան լրատվամիջոցների մոտ 120 խմբագիրներ և ներկայացուցիչներ քննարկեցին Սփյուռքի օրախնդիր հարցերը։ Այդ օրերին, ուշադիր վերլուծելով մեր հայրենակիցների ելույթներն ինչպես համաժողովում, այնպես էլ զանգվածային լրատվամիջոցներում, ակամա խորհում էի խաղաղության ճակատագրի մասին։ Այո՛, այո, հենց մեր Երկիր մոլորակի խաղաղության։ Առանձնակի հուզմունքով լսվեցին Սիրիայի, Թուրքիայի, Ուկրաինայի, Իրանի, Իրաքի, Արգենտինայի մեր հայրենակիցների և, իհարկե, Ռուսաստանի, ԱՄՆ-ի և Ֆրանսիայի՝ ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահ երկրների պատվիրակների ելույթները։ Չեմ թաքցնի, հպարտության զգացումով էի համակվում իմ արտասահմանցի եղբայրների ու քույրերի, նրանց ցուցաբերած բարձր քաղաքացիականության համար։ Օսմանյան կայսրությունում 1915-1923թթ. իրականացված Հայոց ցեղասպանությունից հրաշքով փրկված հայերի ժառանգներ լինելով՝ նրանք այսօր ոչ միայն օրինապաշտ քաղաքացիներ, այլև մեծ հայրենասերներ են, որոնք իրենց փառահեղ գործերով վաստակել են իրենց երկրորդ Հայրենիքի ժողովուրդների ու կառավարությունների սերն ու հարգանքը։