Իրար գլխի հավաքվող հակառուսական ինտերնացիոնալը Հայաստանում չի՛ անցնի

Դեկտեմբերի 24, 2019

http://www.shame.am/news/view/67862.html

Արտաշես Գեղամյան

Ավարտին է մոտենում 2019 թվականը։ Չեմ թաքցնում, հարգելի ընթերցող, որ նախաամանորյա այս օրերին դժվար էր տրամադրվել նորանոր փաստեր ներկայացնել, որոնք վկայում են հայկական պետության հիմքերի դեմ չդադարող դիվերսիայի մասին ոչ միայն և ոչ այնքան Սորոսի հիմնադրամից ու օվկիանոսի այն կողմում գտնվող տարատեսակ դեմոկրատական ինստիտուտներից վարձատրվողների, որքան հենց այսօրվա Հայաստանի իշխանավորների կողմից, որոնք ներսից են քանդում երկիրը։ Հարգելի ընթերցողը միանգամայն իրավացիորեն կարող է կշտամբել ինձ, թե ինչու հանկարծ սկսեցի բաժանել սորոսյան լափակերներին գործող իշխանություններից։ Չէ՞ որ, ըստ էության, նրանք ի սկզբանե միասին էին ու կանգնած էին Հայաստանում 2018թ. ապրիլ-մայիսի պետական հեղաշրջման ակունքների մոտ, ավելին՝ դրա իրականացման կազմակերպիչներն ու գլխավոր գործող անձինք էին։ Բայց ներկայում Հայաստանում ստեղծված իրավիճակում ինձ մտահոգում է այլ բան, այն է. ինչպես երևում է, պետական հեղաշրջման սցենարիստների ու ֆինանսավորողների հեռուն գնացող պլանների իրականացման հարցում գործող իշխանություններն ուշանում են։ Պետք է կարծել, որ Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության առաջին նախագահ, Հայաստանի Հանրապետության (ՀՀ) երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի քաղաքական դատաստանը, ՀՀ երրորդ նախագահ, Արցախի հերոս Սերժ Սարգսյանի, ՀՀ պաշտպանության նախկին նախարարներ Միքայել Հարությունյանի, Արցախի հերոս Սեյրան Օհանյանի, ՀՀ պաշտպանության նախարարության Գլխավոր շտաբի նախկին պետ Յուրի Խաչատուրովի, ՀՀ պաշտպանության նախկին փոխնախարար, Արցախի հերոս Մանվել Գրիգորյանի քրեական հետապնդումները բնավ էլ այն չեն, ինչի հույս ունեին ներկա իշխանությունների տիկնիկավարները։ Էլ չեմ ասում Արցախի հերոս, Արցախի Հանրապետության Անվտանգության խորհրդի նախկին քարտուղար, գեներալ-մայոր Վիտալի Բալասանյանի հանդեպ վերաբերմունքի բացահայտ քաղաքական ձախողման մասին (ձեռքները չի հասնում ֆիզիկական հաշվեհարդար տեսնել նրա հետ)։ Բացահայտ զրպարտության և ստի մթնոլորտը, որով հագեցած է Հայաստանի տեղեկատվական դաշտը Արցախի ազգային-ազատագրական շարժման հերոսների հանդեպ, միայն մասամբ է նպաստում առաջադրված նպատակներին հասնելուն։ Զօրուգիշեր իրականացվող տեղեկատվական պատերազմն աստիճանաբար թուլացնում է երիտասարդ սերնդի, առավել ևս՝ զորակոչային տարիքի պատանիների գիտակցությունը՝ նրանց մեջ արմատավորելով կեղծ, խեղաթյուրված պատկերացում Արցախի հերոսների, հայրենասիրության, տղամարդկության և անձնազոհության մասին։ Միևնույն ժամանակ, պետական հեղաշրջման սցենարիստները, այսինքն՝ Հայաստանի իշխանությունների՝ գունավոր հեղափոխությունների մեջ հմտացած անփոփոխ ուղեվարները այսքանով կանգ չեն առնում։ Նրանք ստեղծում են նոր կուռքերի կերպարներ, օրինակ՝ տրանսգենդերներից ու տարատեսակ այլասերվածներից։

Сколачиваемый антироссийский интернационал в Армении не пройдёт

23.12.2019, Регнум

https://regnum.ru/news/polit/2815477.html12

24.12.2019, Shame.am

http://www.shame.am/ru/news/view/67862.html

Аннотация

Наблюдающаяся в последнее время чрезмерная активизация антироссийских сил в Армении, их безудержные нападки на убежденных приверженцев армяно-российского стратегического союза свидетельствует о том, что планам заокеанских поводырей так называемой «бархатной революции» не суждено сбыться.

Близится к завершению 2019-й год. Не скрою, уважаемый читатель, что в эти предновогодние дни трудно было настроиться на изложение все новых и новых фактов, свидетельствующих о непрекращающейся диверсии против основ армянского государства со стороны не только и не столько проплаченных Фондом Сороса и разного рода демократическими институтами из-за океана, сколько самими власть предержащими сегодняшней Армении, изнутри разрушающими страну. Уважаемый читатель вполне резонно может упрекнуть меня, с чего это я вдруг начал разъединять соросовских прихлебателей от действующих властей? Ведь по сути они были изначально вместе и стояли у истоков государственного переворота апреля-мая 2018 года в Армении, более того, были организаторами и главными действующими лицами в его совершении. Такое наблюдение, бесспорно, имеет право на существование. Но в сложившейся в настоящее время в Армении ситуации меня настораживает другое, а именно: видать с реализацией далеко идущих планов сценаристов и финансистов государственного переворота действующие власти запаздывают. Надо полагать, что политическое судилище над первым президентом Нагорно-Карабахской Республики, вторым президентом Республики Армения (РА) Робертом Кочаряном, уголовное преследование третьего президента, Героя Арцаха Сержа Саргсяна, экс-министров обороны РА Микаела Арутюняна, Героя Арцаха Сейрана Оганяна, бывшего начальника Генштаба Министерства обороны РА Юрия Хачатурова, бывшего заместителя министра обороны РА Героя Арцаха Манвела Григоряна — это далеко не то, на что рассчитывали кукловоды нынешних властей. Уже не приходится говорить об откровенном политическом провале в отношении Героя Арцаха, бывшего секретаря Совета безопасности Республики Арцах, генерал-майора Виталия Баласаняна (до физической расправы над ним руки не доходят). Атмосфера откровенной клеветы и лжи, которой насыщено информационное поле Армении в отношении героев Арцахского национально-освободительного движения лишь частично способствует достижению поставленных целей. Денно и нощно проводимая информационная война постепенно подтачивает сознание молодого поколения, а тем более юношей призывного возраста, укореняя в них ложное, извращенное представление о героях Арцаха, о патриотизме, мужестве и самоотверженности. При этом сценаристы государственного переворота, то есть поднаторевшие на цветных революциях бессменные поводыри действующих властей Армении, на этом не останавливаются. Ими создаются образы новых кумиров, к примеру, из числа трансгендеров и разного рода извращенцев.

Председатель Комитета Совета Федерации Федерального Собрания Российской Федерации Константин Иосифович Косачев от имени Председателя Совета Федерации Валентины Ивановны Матвиенко вручает Арташесу Гегамяну медаль «Совет Федерации. 25 лет ». 18 декабря 2019 года ,Посольство Российской Федерации в Республике Армения.

Ереван , 18 декабря 2019 года.

Հայերը Հայրենիքը չեն վաճառում

Եվ գայթակղության չեն տրվում

Դեկտեմբերի 12, 2019

http://www.shame.am/news/view/67820.html

Եվ այսպես, 2019 թվականի դեկտեմբերի 13-ին Երևանում աշխատանքը կսկսի Լազարյան ակումբի երրորդ նիստը։ Օրակարգում մեկ հարց է. «Ռուսաստանի և Հայաստանի ԶԼՄ-ները. անկեղծ խոսակցություն»։ Չեմ թաքցնի, հարգելի ընթերցող, որ պատասխանատու միջոցառման նախօրեին, իսկ Լազարյան ակումբի առաջիկա նիստը, անշուշտ, այդպիսին է, ես բազմաթիվ հոդվածներ, գիտական հետազոտություններ նայեցի արդի պայմաններում զանգվածային լրատվամիջոցների և առհասարակ տեղեկատվական տեխնոլոգիաների դերի մասին։ Բազմաթիվ հրապարակումների մեջ մտաբերեցի ձախ արմատական հոսանքի ֆրանսիացի հեղափոխական, փիլիսոփա, պատմաբան, գրող, նկարիչ-ավանգարդիստ և ռեժիսոր Գի Դեբորի (ֆր. Guy Debord) գաղափարները, որոնք ներկայացրել է «Ներկայացման հասարակություն» գրքում՝ գրված դեռևս 1967թ.։ Այսպես, գրքի գրախոսություններից մեկում, ըստ իս, բավական արդարացի նշվել է. գիրքը գրված է ավելի քան կես դար առաջ և արդեն մոռացվել է, բայց դրանում շատ հանճարեղ թեզեր կան, որոնք ստիպում են մտածել այն մասին, թե ինչ է կատարվում ժամանակակից աշխարհում, հատկապես տեղեկատվական դաշտում։ Շատ ու շատ բնորոշ է, որ «ներկայացում» ասելով Գի Դեբորը նկատի ունի այն «մատրիցան», որը մեր իրականությունում փոխարինել է բոլոր գործընթացները բոլոր մակարդակներում։ «Այդ «ներկայացումն» այժմ որդեգրվել է արևմտյան ստրատեգների կողմից, որոնք մասնագիտացել են «գունավոր հեղափոխությունների» մոդելավորման և իրականացման գործում, օրինակ, Հայաստանում, որը չգիտես ինչու համեստաբար անվանվում է «թավշյա հեղափոխություն»։ Խոսքը ՀՀ-ում 2018թ. ապրիլ-մայիսին տեղի ունեցած պետական հեղաշրջման մասին է։ Գի Դեբորը ուշադրություն է դարձնում այն հանգամանքին, որ հասարակությունում սերմանվող բազմակարծությունը հանգեցնում է այն բանին, որ այսօր ինքը՝ այդ հասարակությունը, ունենալով տեղեկատվության հսկայական հարստություն, հայտնվել է այն վիճակում, երբ ի վիճակի չէ հասկանալ այն աշխարհը, որտեղ ապրում է, և այն գործընթացները, որոնք այնտեղ տեղի են ունենում։ Դեբորը մարգարեաբար հարց է տալիս. գիտակցո՞ւմ ենք արդյոք մենք մեր կյանքը, ազդո՞ւմ ենք արդյոք դրանում տեղի ունեցող իրադարձությունների վրա։ Եվ գալիս է եզրահանգման, որ բազմակարծությունը գործնականում թաքցնում է ճշմարտությունը, ինչի արդյունքում շարքային քաղաքացին մնում է հիմար վիճակում. «Շատերն արդեն լուրջ դեմքով ասում են, թե ճշմարտությունն այլևս գոյություն չունի, իսկ որ ավելի լավ է՝ այն գոյություն ունի, բայց միայն հիփոթետիկորեն։ Անհերքելի սուտը ճզմել է իրենով հանրային կարծիքը. սկզբում փակեցին նրա բերանը, իսկ հետո առհասարակ սկսեցին հայտարարություններ անել նրա անունից։ Հանրային կարծիքն այլևս գոյություն չունի...»։ Խորհեք, հարգելի ընթերցող, այս խոսքերի շուրջ։