Одновременное вхождение Азербайджана и Арцаха в ЕАЭС и ОДКБ – гарантия их безопасности и созидания

Альтернатива – война

Октябрь 14, 2019m Shame.am

http://www.shame.am/ru/news/view/67683.html

Арташес Гегамян

Читая публикации последнего месяца в азербайджанских масс-медиа, невольно хочется восторженно воскликнуть – наконец-то свершилось, дожили до того дня, когда судьба «народного премьера» Армении Никола Воваевича Пашиняна стала предметом особой заботы ведущих азербайджанский политологов, формально являющихся гражданами Российской Федерации. Да, да, уважаемый читатель, я не оговорился. Это так, и отныне азербайджанская политическая мысль на защите безопасности «нашего» Никола Воваевича. Чтобы не томить читателей пребыванием в трепетном ожидании подтверждения объективности моего наблюдения, приведу лишь заглавия статей последнего времени в азербайджанских интернет-порталах. Вот некоторые из них: «Сергей Марков: Пашинян готов на компромиссы, но он боится», «Россия не против войны Азербайджана в Карабахе – Сергей Марков», «Марков: Вы помните расстрел в парламенте Армении. Пашинян не хочет такой же участи». Можно привести с десяток статей со столь же провокационными заглавиями, но их авторство, как правило, будет за гражданами Азербайджана, и ничего кроме информационной пустышки они в себе не содержат. А тут излагает свои мысли сам Сергей Марков, которого Media.az представляет не иначе, как «известный российский общественный деятель, генеральный директор Института политических исследований, член Общественной палаты РФ и доверенное лицо президента России Владимира Путина».

Ադրբեջանի և Արցախի Հանրապետության միաժամանակյա անդամակցությունը ԵՏՄ-ին և ՀԱՊԿ-ին՝ նրանց անվտանգության և արարման երաշխավորն է

Ալընտրանքը պատերազմն է

Հոկտեմբերի 14, 2019

http://www.shame.am/news/view/67683.html

Արտաշես Գեղամյան

Կարդալով վերջին ամսվա հրապարակումներն ադրբեջանական լրատվամիջոցներում՝ ակամա ուզում ես հիացմունքով բացականչել՝ վերջապես կատարվեց, հասանք այն օրվան, երբ Հայաստանի «ժողվարչապետ» Նիկոլ Վովաևիչ Փաշինյանի ճակատագիրը դարձել է ձևականորեն Ռուսաստանի Դաշնության քաղաքացի հանդիսացող առաջատար ադրբեջանական քաղաքագետների առանձնակի հոգածության առարկան։ Այո, այո, հարգելի ընթերցող, ես չսխալվեցի։ Այդպե՛ս է, և այսուհետ ադրբեջանական քաղաքական միտքը կանգնած է «մեր» Նիկոլ Վովաևիչի պաշտպանության դիրքերում։ Որպեսզի ընթերցողներին չհոգնեցնեմ իմ դիտարկման օբյեկտիվության հաստատման սրտատրոփ սպասման մեջ, ներկայացնեմ միայն ադրբեջանական ինտերնետ-պորտալների վերջին ժամանակվա հոդվածների վերնագրերը։ Ահա դրանցից մի քանիսը. «Սերգեյ Մարկով. Փաշինյանը պատրաստ է փոխզիջումների, բայց վախենում է», «Ռուսաստանը դեմ չէ Ղարաբաղում Ադրբեջանի պատերազմին. Սերգեյ Մարկով», «Մարկով. Դուք հիշում եք գնդակահարությունը Հայաստանի խորհրդարանում։ Փաշինյանը չի ցանկանում նույն ճակատագրին արժանանալ»։ Կարելի է տասնյակ հոդվածներ մեջբերել՝ նույնքան սադրիչ վերնագրերով, որոնց հեղինակները, որպես կանոն, Ադրբեջանի քաղաքացիներ կլինեն, և տեղեկատվական սնամեջ «փուչիկից» բացի այլ բան դրանք չեն պարունակի։ Իսկ այստեղ իր մտքերն է արտահայտում ինքը՝ Սերգեյ Մարկովը, որին Media.az-ը ներկայացնում է ոչ այլ կերպ, քան «ռուսաստանցի հայտնի հասարակական գործիչ, Քաղաքական հետազոտությունների ինստիտուտի գլխավոր տնօրեն, ՌԴ Հանրային պալատի անդամ և Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինի վստահված անձ»։ Բերեմ միայն որոշ մեջբերումներ վերոնշյալ հոդվածներից։ Այսպես, ս.թ. հոկտեմբերի 7-ին Ս.Մարկովը, գտնվելով Բաքվում, մամուլի ասուլիս է տվել։ «Հայաստանի նախագահ Նիկոլ Փաշինյանը ցանկանում է ապաշրջափակել Հայաստանը, պատրաստ է համաձայնել խնդրի լուծման Կազանի պլանին (շրջափակման վերացում, տնտեսական հարաբերությունների հաստատում Ադրբեջանի հետ, Ղարաբաղին ժամանակավոր կարգավիճակի տրամադրում նրան հարակից յոթ շրջանները վերադարձնելու դիմաց – խմբ.), բայց Փաշինյանը վախենում է հայ արմատական խմբավորումներից, որոնք կարող են պայթեցնել նրան, գնդակահարել, ինչպես վարվեցին հայկական խորհրդարանի հետ 1999թ. (ավելի ստոր սադրանք՝ հիմնված կեղծիքի վրա, իրենց թույլ չէին տա անգամ ամենամոլի, զրպարտության մեջ մասնագիտացող ադրբեջանցի քարոզիչները, բայց դա առանձին վերլուծության թեմա է – Ա.Գ.) կամ զավթել ոստիկանության բաժանմունքը («Սասնա ծռեր» խմբավորումը – խմբ.)։

Կառավարության հրաժարականը և նոր ընտրությունները՝ Հայաստանի և Արցախի կենսապայման

Հոկտեմբերի 4, 2019, Shame.am

http://www.shame.am/news/view/67662.html

2019թ. հոկտեմբերի 1-ին Երևանում տեղի ունեցավ Եվրասիական բարձրագույն տնտեսական խորհրդի նիստը, որի աշխատանքին մասնակցեցին Ռուսաստանի Դաշնության, Բելառուսի Հանրապետության, Ղազախստանի Հանրապետության, Ղրզստանի Հանրապետության նախագահները, Հայաստանի Հանրապետության վարչապետը, Եվրասիական տնտեսական հանձնաժողովի կոլեգիայի նախագահը, ինչպես նաև Մոլդովայի Հանրապետության նախագահը՝ որպես Եվրասիական տնտեսական միությունում դիտորդ երկրի ղեկավար, պատվավոր հյուրեր՝ Իրանի Իսլամական Հանրապետության նախագահը և Սինգապուրի Հանրապետության վարչապետը։ Ընթերցողներին տեղեկացնենք, որ Երևանում ԵԲՏԽ աշխատանքի արդյունքներով ընդունվեց 20 փաստաթուղթ (14 որոշում, 3 կարգադրություն և 3 ակտ)։ Մանրամասն չեմ ներկայացնի ԵԲՏԽ արդյունքները, ընդունված փաստաթղթերի հրատապությունը, որոնք անհրաժեշտ են Եվրասիական տնտեսական միության հետագա առաջանցիկ զարգացման համար (այդ մասին արդեն բավական թվով հրապարակումներ եղել են լրատվամիջոցներում), նշեմ միայն, որ, ըստ իս, գլխավոր գաղափարախոսական բեկումը ԵԲՏԽ ներկա նիստում այն էր, որ դեռ բոլորովին վերջերս ԵԱՏՄ ամենաանհաշտ հակառակորդները Երևանում ստիպված էին ընդունել այդ կազմակերպության պահանջվածությունն ու անայլընտրանքայնությունն արդի աշխարհում (թե որքանով են նրանց արտահայտած մտքերն անկեղծ՝ առանձին վերլուծության թեմա է)։ Ընթերցողներին հանելուկային թերասացություններով չհոգնեցնելու համար անցնեմ անմիջականորեն այն անձանց, ում նկատի ունեմ։

Отставка правительства и новые выборы — условие жизни Армении и Арцаха

4 октября 2019, Регнум

https://regnum.ru/news/polit/2739079.html

Shame.am

http://www.shame.am/ru/news/view/67662.html

Аннотация

Состояние армянской государственности в наши дни вызывает серьезные опасения за ее будущее. Отставка правительства и роспуск Национального Собрания РА VII созыва и проведение новых досрочных выборов, а честнее — восстановление в правах НС РА VI созыва, распущенного в результате насильственных действий Н. Пашиняна и КО, пожалуй, самая злободневная задача, стоящая перед нацией, более того, безальтернативное условие сохранения независимости двух армянских государств – Республика Армения и Арцаха

1 октября 2019 г. в Ереване состоялось заседание Высшего Евразийского экономического совета (далее ВЕЭС), в работе которого приняли участие президенты Российской Федерации, Республики Беларусь, Республики Казахстан, Кыргызской Республики, премьер-министр Республики Армения, председатель коллегии Евразийской экономической комиссии, а также президент Республики Молдова в качестве главы государства-наблюдателя при Евразийском экономическом союзе (далее ЕАЭС), почетные гости — Президент Исламской Республики Иран и премьер-министр Республики Сингапур. Проинформируем читателей о том, что по итогам работы ВЕЭС в Ереване было принято 20 документов (14 решений, 3 распоряжения и 3 акта). Я не стану подробно излагать итоги ВЕЭС, раскрывать актуальность принятых документов, необходимых для дальнейшего поступательного развития Евразийского экономического союза (об этом уже было немало публикаций в СМИ), замечу лишь, что, на мой взгляд, главный идеологический прорывов нынешнего заседания ВЕЭС заключается в том, что в еще недавнем прошлом самые непримиримые противники ЕАЭС в Ереване были вынуждены признать востребованность и безальтернативность этой организации в современном мире (насколько их признания откровенны — это тема отдельного анализа). Чтобы не томить читателей загадочными недосказами, перейду непосредственно к персоналиям, кого я имею в виду.