ԱՐՏԱՇԵՍ ԳԵՂԱՄՅԱՆ. ՀԱՅԿԱԿԱՆ ՊԵՏԱԿԱՆՈՒԹՅԱՆ ԿՈՐԾԱՆՄԱՆ ՊԱՏԱՍԽԱՆԱՏՈՒ Է ՆՇԱՆԱԿՎԱԾ ԺՈՂՈՎՈՒՐԴԸ

Արտահերթ խորհրդարանական ընտրությունների ճանապարհին

19.10.2018, Իրավունք

Եվ այսպես, 2018թ. դեկտեմբերի առաջին կեսին, ամենայն հավանականությամբ, տեղի կունենան Հայաստանի Հանրապետության Ազգային ժողովի (այսուհետ՝ ՀՀ ԱԺ) արտահերթ ընտրությունները։ Կարծում եմ, որ անհրաժեշտություն չկա կրկին վերա­դառնալու ս.թ. ապրիլ-մայիսի պետական հեղաշրջմանը նախորդած իրադարձությունները նկարագրելուն։ Վերջին կես տարում լրագրողական հանրույթը և նրան հարող քաղա­քագետները հենց միայն այդ մասին են գրում։ Աչքի է զարնում այլ բան. ամենատարբեր հոդվածների, ռեպորտաժների, հարցազրույցների հեղինակներին, որպես կանոն, միա­վորում է ընդհանուր մոլորությունը. նրանք չգիտես ինչու պետական հեղաշրջումն անվա­նում են «թավշյա հեղափոխություն»։ Հեղափոխության և պետական հեղաշրջման տարբերության (ոչ թե ստուգաբանական, այլ քաղաքական) նրանց չիմացության փաստն իսկ հանգեցնում է խոր տրտմության։ Չէ՞ որ նոր կառավարության ձևավորումից հետո անցած հինգ ամիսների ընթացքում մենք այդպես էլ չդարձանք երկրի սոցիալ-տնտեսական զարգացման, հասարակության սոցիալական և քաղաքական կյանքի, գիտության մեջ ար­մա­տական, խոր, որակական դրական փոփոխությունների վկաները, փոփոխություններ, որոնք ներակայորեն բնորոշ են հեղափոխություններին։ Ավելի շուտ՝ տեղի ունեցավ ուղիղ հակառակը, ինչի մասին կներկայացնենք ստորև։ Կրկնում եմ, ս.թ. ապրիլ-մայիսին Հայաս­տանի Հանրապետությունում տեղի ունեցավ ճղճիմ պետական հեղաշրջում։ Բավական է փաստել, որ 2017թ. ապրիլի 2-ին ՀՀ ԱԺ ընտրություններից հետո Հայաստանը դարձավ խորհրդարանական հանրապետություն, իսկ պետական հեղաշրջման արդյունքում իշխանության եկավ քաղաքական մի ուժ, որը մեծամասնություն չունի խորհրդարանում (7 պատգամավոր 105-ից)։ Այստեղ կարևոր է նշել, որ ՀՀ ԱԺ ընտրությունների արդյունքները քաղաքական ոչ մի ուժ, այդ թվում և Ն.Փաշինյանի ղեկավարած խմբակցությունը, չվիճարկեց, էլ չեմ ասում այն մասին, որ դրանք ընդունվեցին հեղինակավոր միջազգային կազմակերպությունների կողմից։ Բնական է, որ իշխանության նման, մեղմ ասած, փոխակերպումը կարող էր իրականացվել միայն և միայն այդ պահին գործող սահմանադրական և իրավական նորմերի պարտադիր խախտմամբ, ինչն էլ տեղի ունեցավ։ Սակայն սույն հոդվածի մտադրությունն այլ է, դիցուք ՀՀ ԱԺ նոր ընտրությունների նախօրեին իմաստավորել անցած ամիսներին Հայաստանում տեղի ունեցած իրադար­ձութ­յունները, պարզել, թե որքանով են քաղաքական դասը, հասարակական կազմա­կերպությունները և, առհասարակ, մեր երկրի սովորական քաղաքացիները դասեր քաղել տեղի ունեցած պետական հեղաշրջումից։ Ավելին, արդյոք առհասարակ դասեր քաղե՞լ են։

ՀԱՅԿԱԿԱՆ ՊԵՏԱԿԱՆՈՒԹՅԱՆ ԿՈՐԾԱՆՄԱՆ ՊԱՏԱՍԽԱՆԱՏՈՒ Է ՆՇԱՆԱԿՎԱԾ ԺՈՂՈՎՈՒՐԴԸ

19.10.2018, Հայոց աշխարհ

Եվ այսպես. 2018թ. դեկտեմբերի առաջին կեսին ամենայն հավանականությամբ տեղի կունենա Ազգային ժողովի արտահերթ ընտրությունները։

Կարծում եմ, որ անհրաժեշտություն չկա կրկին վերադառնալու ս.թ. ապրիլ-մայիսի պետական հեղաշրջմանը նախորդած իրադարձությունները նկարագրելուն։ Վերջին կես տարում լրագրողական հանրույթը եւ նրան հարող քաղաքագետները հենց միայն այդ մասին են գրում։

Աչքի է զարնում այլ բան. ամենատարբեր հոդվածների, ռեպորտաժների, հարցազրույցների հեղինակներին, որպես կանոն, միավորում է ընդհանուր մոլորությունը. նրանք, չգիտես ինչու, պետական հեղաշրջումն անվանում են «թավշյա հեղափոխություն»։ Հեղափոխության եւ պետական հեղաշրջման տարբերության (ոչ թե ստուգաբանական, այլ քաղաքական) նրանց չիմացության փաստն իսկ հանգեցնում է խոր տրտմության։ Չէ՞ որ նոր կառավարության ձեւավորումից հետո անցած հինգ ամիսների ընթացքում մենք այդպես էլ չդարձանք երկրի սոցիալ-տնտեսական զարգացման, հասարակության սոցիալական եւ քաղաքական կյանքի, գիտության մեջ արմատական, խոր, որակական դրական փոփոխությունների վկաները, փոփոխություններ, որոնք բնորոշ են հեղափոխություններին։ Ավելի շուտ՝ տեղի ունեցավ ուղիղ հակառակը։

Арташес Гегамян: Ответственным за разрушение Армении назначен народ Армении

На пути к внеочередным парламентским выборам

17.10.2018, 20:22, Регнум

https://regnum.ru/news/polit/2502700.html?t=1539796937

19.10-25.10.2018, Аргументы недели в Армении

Итак, в первой половине декабря 2018 г., по всей вероятности, состоятся внеочередные выборы в Национальное Собрание Республики Армения (далее НС РА). Думаю, что вновь возвращаться к изложению событий, предшествующих государственному перевороту апреля-мая т.г. нет необходимости. Последние полгода журналистская братия и примкнувшие к ним политологи только об этом и пишут. Бросается в глаза другое: авторов самого разного рода статей, репортажей, интервью, как правило, объединяет общее заблуждение: они почему-то государственный переворот именуют «бархатной революцией». Сам факт незнания ими разницы (не этимологической, а политической) между революцией и государственным переворотом приводит в глубокое уныние. Ведь за прошедшие пять месяцев со дня формирования нового правительства мы так и не стали свидетелями радикальных, коренных, глубоких качественных положительных изменений в социально-экономическом развитии страны, в социальной и политической жизни общества, в науке, которые имманентно присущи революциям. Скорее с точностью до наоборот, о чем будет изложено ниже. Повторюсь, в апреле-мае т.г. в Республике Армения произошел банальный государственный переворот. Достаточно констатировать, что после выборов в НС РА 2 апреля 2017 года Армения стала парламентской республикой, а в результате госпереворота к власти пришла политическая сила, у которой нет большинства в парламенте (7 депутатов из 105). Здесь важно отметить, что итоги выборов НС РА ни одной из политических сил, в том числе и фракцией, руководимой Н. Пашиняном, не были оспорены, уже не приходится говорить о том, что они были признаны авторитетными международными организациями. Естественно, что такая, мягко выражаясь, трансформация власти могла произойти только и только при обязательном нарушении действующих на тот момент конституционных и правовых норм, что и имело место быть. Однако, замысел настоящей статьи в другом, а именно: накануне новых выборов в НС РА, в осмыслении произошедших за последние месяцы в Армении событий, выяснении того, а насколько политический класс, общественные организации, да и обычные граждане нашей страны извлекли уроки из произошедшего государственного переворота? Более того, извлекли ли из этого уроки, вообще?

Ե՛վ ազդված եմ, և՛ ուրախ եմ, և՛ բախտավոր. Արտաշես Գեղամյանը՝ 10-ամյա Ա.Խաչատրյանի տաղանդի մասին

ԱՐՏԱՇԵՍ ԳԵՂԱՄՅԱՆ. ՌՈՒՍԱՍՏԱՆԻ ԵՎ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՌԱԶՄԱՔԱՂԱՔԱԿԱՆ ԴԱՇԻՆՔԻ ԱՅԼԸՆՏՐԱՆՔԸ ՊԱՏԵՐԱԶՄՆ Է

Կոնսպիրոլոգիայի այբուբենը

09.10.2018, Իրավունք

Մինչ անցնող շաբաթվա իրադարձությունների մասին խորհրդածություններս ներկայացնելը՝ ցանկանում եմ նշել, որ երբեք երկրպագու չեմ եղել դավադրության տեսության, որը հայտնի է նաև որպես կոնսպիրոլոգիա, ինչը նշանակում է «ուսմունք (գիտություն) դավադրության մասին»։ Սակայն, վերլուծելով վերջին հինգ ամիսների իրադարձությունները, դրանց զարգացման դինամիկան, ինչպես նաև վերջին օրերին Երևանում տեղի ունեցող ամեն բան, ակամա հակվում եմ այն մտքին, որ Հայաստանում իրականացվում է Վրաստանում 2003թ. նոյեմբերին տեղի ունեցած «Վարդերի հեղափոխության» նոր տարբերակ։ Բնականաբար, այն ծավալվում է այդ հեղափոխության հեգեմոն Միխայիլ Սաակաշվիլու կողմից իր հայ քաղաքական նմանակին՝ Նիկոլ Փաշինյանին տված խորհուրդների և զգուշացումների հաշվառմամբ։

Ընթերցողներին հիշեցնենք, որ 2018թ. օգոստոսի 8-ին Վրաստանի նախկին նախագահը «Эхо Москвы» ռադիոկայանի եթերից հայտարարել էր. «Ես շատ եմ ցավում Փաշինյանի համար և կարծում եմ, որ նա ամեն բան ճիշտ է անում։ Միակ բանը. նա պետք է փոխեր համակարգը։ Քանի դեռ նրա հրամանները կատարելու են հին իրավապահները, նրանք անպայման պատերազմ են պատրաստելու նրա դեմ։ Նա պետք է ժամանակին ցրեր խորհրդարանը (ուշադրություն դարձրեք՝ ցրեր խորհրդարանը- Ա.Գ.) և լիովին փոխեր իրավապահ համակարգը, որովհետև նրա հաջողությունը շատ կարևոր է մեզ բոլորիս համար»։