Арташес Гегамян на отдыхе, село Ацаван (август, 2018)

ՌՈՒՍԱՍՏԱՆԻՑ ԵՎ ՀԱՊԿ-ԻՑ ԴԵՊԻ ԱՐԵՎՄՈՒՏՔ ԵՎ ՆԱՏՕ

04.08.2018, Հայոց աշխարհ 

Որքան էլ որ պետական հեղաշրջումը ղեկավարած գլխավոր գործող անձինք իրենց ելույթներում հրճվանքով նշեն, թե ապրիլ-մայիսին Հայաստանում տեղի ունեցածը «թավշյա հեղափոխություն» է, եւ որ այն «աշխարհաքաղաքական ենթատեքստ» չունի, իրականում հետագա իրադարձությունները վկայեցին, որ կատարված պետական հեղաշրջմամբ տրվել է դեպի Արեւմուտք մեր երկրի աշխարհաքաղաքական շրջադարձի մեկնարկը։

Սակայն Հայաստանում կատարվածի համապատկերում այլ կերպ, քան անհեթեթ չես անվանի Նիկոլ Փաշինյանի պնդումները, թե «Ռուսաստանի եւ Հայաստանի միջեւ հարաբերությունները շատ, շատ եւ շատ կարեւոր են։ Կասկած չկա, որ Ռուսաստանը եւ Հայաստանը բարեկամական, եղբայրական երկրներ են։ Բայց դա չի նշանակում, թե մեր հարաբերություններում խնդիրներ չկան։ Բայց մեր նպատակն այդ խնդիրները քննադատելը չէ, այլ դրանք լուծելը բանակցությունների ճանապարհով։ Ես համոզված եմ, որ այս խոսակցությունը Ռուսաստանի հետ կստացվի»։ Սա մեջբերում է խորհրդարանի պատգամավոր Ն.Փաշինյանի 2018թ. ապրիլի 24-ի մամուլի ասուլիսից։

Арташес Гегамян: Кочарян мне не друг, но истина дороже

Размышления

2 августа 2018, 10:52

https://regnum.ru/news/polit/2458186.html

Посол Армении в России Вардан Тоганян, депутат Национального Собрания РА Арташес Гегамян, спикер Национального Собрания РА Ара Баблоян, глава Российской и Ново-Нахичеванской епархии ААЦ архиеп. Езрас Нерсесян, депутат Национального Собрания РА Никол Пашинян, Москва, 18 июня 2017

Итак, 27 июля т.г. суд общей юрисдикции города Еревана удовлетворил ходатайство Специальной следственной службы (далее ССС) об избрании меры пресечения в виде лишения свободы в отношении второго президента Армении Роберта Кочаряна. Ему было предъявлено обвинение по первой части статьи 300 Уголовного кодекса РА за то, что он по предварительному сговору с иными лицами сверг конституционный строй в Армении. Такое заявление сделала пресс-служба ССС.

ԱՐՏԱՇԵՍ ԳԵՂԱՄՅԱՆ. ՔՈՉԱՐՅԱՆՆ ԻՄ ԸՆԿԵՐԸ ՉԷ, ԲԱՅՑ ՃՇՄԱՐՏՈՒԹՅՈՒՆՆ ԱՎԵԼԻ ԹԱՆԿ Է

03.08.2018, Իրավունք

Ռուսաստանի Դաշնությունում Հայաստանի Հանրապետության Արտակարգ և լիազոր դեսպան Վարդան Տողանյանը, ՀՀ Ազգային ժողովի պատգամավոր Արտաշես Գեղամյանը, ՀՀ Ազգային ժողովի խոսնակ Արա Բաբլոյանը, Հայ Առաքելական եկեղեցու Ռուսաստանի և Նոր Նախիջևանի թեմի առաջնորդ Եզրաս արքեպիսկոպոս Ներսեսյանը, ՀՀ Ազգային ժողովի պատգամավոր Նիկոլ Փաշինյանը: Ռուսաստանի Դաշնություն, Մոսկվա, 18 հունիսի 2017 թ.:

Եվ այսպես, ս.թ. հուլիսի 27-ին Երևան քաղաքի ընդհանուր իրավասության դատարանը բավարարեց Հատուկ քննչական ծառայության (այսուհետ՝ ՀՔԾ) միջնորդությունը Հայաստանի  երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի հանդեպ կալանավորումը որպես խափանման միջոց ընտրելու մասին։ Նրան մեղադրանք է առաջադրվել ՀՀ Քրեական օրենսգրքի 300-րդ հոդվածի առաջին մասով այն բանի համար, որ նա այլ անձանց հետ նախնական համաձայնությամբ տապալել է Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրական կարգը։ Նման հայտարարություն է արել ՀՔԾ մամլո ծառայությունը։ ՀՀ-ում ստեղծված լարված իրավիճակում բնավ ցանկալի չէր 14-15 տարվա վաղեմություն ունեցող իրադարձությունները փորփրելը։ Սակայն ստիպված եմ, և սա հարկադրյալ միջոց է, քանի որ այն թույլ կտա ընթերցողին չկասկածել իմ անկանխակալությանն առ այն, ինչի մասին կխոսվի ստորև։

ԱՐՏԱՇԵՍ ԳԵՂԱՄՅԱՆ. ՌԵԺԻՄԻ ՀՈՏԱՌՈՒ ԼԱՔԵՅՆԵՐԸ ԿԵՍ ԽՈՍՔԻՑ ՀԱՍԿԱՆՈՒՄ ԵՆ՝ ՈՒՄ Է ՀԱՐԿԱՎՈՐ ՇՈՒՐՋԿԱԼԵԼ

 31.07.2018, Իրավունք

Երբ նրանք եկան կոմունիստների հետևից,

ես լռեցի՝ կոմունիստ չէի։

Երբ նրանք եկան սոցիալ-դեմոկրատների հետևից,

ես լռեցի՝ սոցիալ-դեմոկրատ չէի։

Երբ նրանք եկան արհմիութենական ակտիվիստների հետևից,

ես լռեցի՝ արհմիության անդամ չէի։

Երբ նրանք եկան իմ հետևից,

մեկը չէր մնացել, որ պաշտպաներ ինձ։

Մարտին Ֆրիդրիխ Էմիլ Նիմյոլեր

Եկեղեցիների Համաշխարհային խորհրդի նախկին նախագահ, «Ժողովուրդների միջև խաղաղության ամրապնդման համար» Լենինյան միջազգային մրցանակի դափնեկիր (1967թ.)

2018թ. ամառային արձակուրդների ժամանակը լուրջ մտորումների ժամանակ է դարձել «եղելությունների և խոհերի» (մոտավորապես այնպես, ինչպես Գերցենի մոտ է) մասին, որոնք աչքերիդ առջև վերստեղծում են անցած վերջին տասնամյակների հայաստանյան կյանքի համայնապատկերը։

Մտովի տեղափոխվում եմ անցած դարի 80-ական թթ. վերջ-90-ական թթ. սկիզբ։ Աչքերիս առջև հառնում է չարագուշակ ամսաթիվը՝ 1990թ. հունվարի 13։ Հենց այդ օրը Ադրբեջանական ԽՍՀ մայրաքաղաք Բաքվում սկսվեցին բնիկ հայ ժողովրդի զանգվածային ջարդերը։ Մի քանի հազարանոց մոլեգնած ամբոխը՝ Ադրբեջանի Ժողովրդական ճակատի կողմնակիցները, որոնք իշխանություն էին տենչում, Բաքվում զանգվածային ջարդեր սկսեցին ազգային հողի վրա։ Էթնիկ հողի վրա ծագած անկարգությունները Բաքվում ուղեկցվում էին հայ բնակչության հանդեպ զանգվածային բռնությամբ, թալանով, սպանություններով, հրդեհումներով և հայերի գույքի ոչնչացմամբ։ Ինչպես և Սումգաիթի կոտորածի պարագայում՝ այն ժամանակվա խորհրդային ղեկավարությունը հերթական անգամ ի վիճակի չեղավ անհապաղ դադարեցնելու կոտորածը։