ԱՅՈ, Ն.ՓԱՇԻՆՅԱՆԻ ՀԱԿԱՊԵՏԱԿԱՆ ՀԵՂԱՇՐՋՈՒՄԸ ԴԱՏԱՊԱՐՏՎԱԾ Է ՁԱԽՈՂՄԱՆ ԵՎ ԴՐԱ ՄԵՋ Է ՀԱՅԿԱԿԱՆ ՊԵՏԱԿԱՆՈՒԹՅԱՆ ՓՐԿՈՒԹՅՈՒՆԸ

21.09.2018, Իրավունք

Ս.թ. սեպտեմբերի 17-ին Ռուսաստանի Դաշնային REGNUM տեղեկատվական գործակալությունը «Ն.Փաշինյանի հակապետական հեղաշրջումը դատապարտված է ձախողման» վերնագրի ներքո հրապարակել էր հոդվածս (https://regnum.ru/news/polit/2483595.html): Եվ ահա հաջորդ օրը «ժողովրդական» վարչապետի համախոհները Facebook-ում բարձրացրին վայնասուն` ի վկայություն, որ հոդվածի մեջ արծարծված քննադատության թիրախներն ընտրված են ճիշտ եւ անվրեպ:

АРТАШЕС ГЕГАМЯН: ВОЕННО-ПОЛИТИЧЕСКИЙ СОЮЗ РОССИИ И АРМЕНИИ - ИЛИ ВОЙНА НА ЮЖНОМ КАВКАЗЕ

14.09.2018, Аргументы недели в Армении

Итак, уважаемый читатель, 8 сентября 2018 года в Москве состоялась встреча президента Российской Федерации Владимира Владимировича Путина и премьер-министра Республики Армения Никола Воваевича Пашиняна. Заметим, что накануне встречи в Кремле, помощник президента РФ Юрий Ушаков весьма лаконично анонсировал ее тематику: «Много вопросов накопилось, как у нашей стороны, так и у армянской, поэтому мы ожидаем откровенного, серьезного разговора по всем вопросам, которые касаются как двустороннего сотрудничества, так и совместной работы в международных органах, имеются в виду ЕАЭС и ОДКБ».

Не скрою, что накануне этой встречи меня одолевали противоречивые чувства. Ведь независимо от того, кто находится у власти в Армении, если ты искренне любишь свою Родину, то волей-неволей сильно заинтересован в успехе переговоров, между руководством России и Армении. Даже в случае, когда у власти в Армении находится «народный» премьер-министр, утвержденный Национальным Собранием Республики Армения (далее НС РА) под агрессивным давлением грантоедов из разного рода соросовских фондов и религиозных сект, которые зачастую, сами того не сознавая, своими действиями подорывают устои государства и Армянской Апостольской Святой Церкви. В арсенале их деятельности не только один к одному реализуются рекомендации, взятые из рекомендаций известного знатока по технологиям цветных революций и государственных переворотов Джина Шарпа, изложенные в приложении к книге «От диктатуры к демократии» под заглавием «198 методов ненасильственных действий», но и нечто новое. Взять хотя бы гнусные акции с вывешиванием траурных плакатов о кончине руководителей и депутатов НС РА от правящей тогда Республиканской партии Армении. Причем эти плакаты вывешивались на улицах и фасадах домов, где проживали семьи депутатов, видимо, с расчетом на то, что их родители, дети и внуки по дороге на работу или в школу получат сильнейшую травму на всю оставшуюся жизнь и окажут психологическое давление на своих близких, на депутатов НС РА с тем, чтобы они проголосовали за «народного» премьера, за «новую Армению» в лице подстрекателей этих беспорядков.

ԱՐՏԱՇԵՍ ԳԵՂԱՄՅԱՆ. ՌՈՒՍԱՍՏԱՆԻ ԵՎ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՌԱԶՄԱՔԱՂԱՔԱԿԱՆ ԴԱՇԻՆՔ ԿԱՄ ՊԱՏԵՐԱԶՄ ՀԱՐԱՎԱՅԻՆ ԿՈՎԿԱՍՈՒՄ

11.09.2018, Իրավունք

Եվ այսպես, հարգելի ընթերցող, 2018թ. սեպտեմբերի 8-ին Մոսկվայում տեղի ունեցավ Ռուսաստանի Դաշնության նախագահ Վլադիմիր Վլադիմիրովիչ Պուտինի եւ Հայաստանի Հանրապետության վարչապետ Նիկոլ Վովայի Փաշինյանի հանդիպումը: Նշենք, որ հանդիպման նախօրեին Կրեմլում ՌԴ նախագահի օգնական Յուրի Ուշակովը շատ լակոնիկ հայտարարել էր նրա թեմատիկան. «Շատ հարցեր են կուտակվել, ինչպես մեր, այնպես էլհայկական կողմում, ուստի մենք ակնկալում ենք անկեղծ, լուրջ խոսակցություն բոլորհարցերի վերաբերյալ, որոնք առնչվում են ինչպես երկկողմ համագործակցությանը, այնպեսէլ միջազգային կառույցներում համատեղ աշխատանքին, նկատի ունենք ԵԱՏՄ-ն եւ ՀԱՊԿ-ը»:

Չեմ թաքցնի, որ այդ հանդիպման նախօրեին ինձ համակել էին հակասական զգացողություններ: Չէ՞ որ անկախ այն բանից, թե ով է Հայաստանում իշխանության ղեկին, եթե անկեղծ սիրում ես Հայրենիքդ, ապա կամա-ակամա խիստ շահագրգռված ես Ռուսաստանի և Հայաստանի ղեկավարության միջև բանակցությունների հաջողությամբ: Անգամ այն դեպքում, երբ Հայաստանի իշխանության ղեկին է «ժողովրդի» վարչապետը` Հայաստանի Հանրապետության Ազգային ժողովի (այսուհետ` ՀՀ ԱԺ) կողմից սորոսյան տարատեսակ ֆոնդերի ու կրոնական աղանդների գրանտակերների ագրեսիվ ճնշմամբ հաստատված, որոնք հաճախ, իրենք էլ չգիտակցելով դա, իրենց գործողություններով խարխլում են պետության և Հայ Առաքելական Սուրբ եկեղեցու հիմքերը: Նրանց գործունեության զինանոցում ճիշտ նույնությամբ գործի է դրվում ոչ միայն գունավոր հեղափոխությունների և պետական հեղաշրջումների տեխնոլոգիաների հայտնի գիտակ Ջին Շարփի «Բռնապետությունից ժողովրդավարություն» գրքի «Ոչ բռնի գործողությունների 198 մեթոդ» հավելվածում ներկայացված գործիքակազմը, այլև մի ինչ-որ նոր բան: Վերցնենք թեկուզ այն ժամանակ Հայաստանի իշխող Հանրապետական կուսակցության ղեկավարների և պատգամավորների մահապաստառները կախելու զզվելի ակցիաները:

Արտաշես Գեղամյան. Հայաստան և Լեռնային Ղարաբաղ

Պատասխանատու լինենք մեր զավակների և թոռների ապագայի համար

28.08.2018, Իրավունք

Լուսանկարում՝ (ձախից աջ) Հայաստանի Հանրապետական կուսակցության փոխնախագահ Մուշեղ Լալայանը, գեներալ-լեյտենանտ Վաղարշակ Հարությունյանը, Հայաստանի Հանրապետությունում Ռուսաստանի Դաշնության դեսպանության խորհրդական-դեսպանորդ Ալեքսեյ Սինեգուբովը, Հայաստանի Հանրապետությունում Բելառուսի Հանրապետության Արտակարգ և լիազոր դեսպան Իգոր Նազարուկը, Հայաստանի Հանրապետությունում Ռուսաստանի Դաշնության Արտակարգ և լիազոր դեսպան Սերգեյ Կոպիրկինը, Հայաստանի Հանրապետության Ազգային ժողովի պատգամավոր Արտաշես Գեղամյանը, Հայաստանի Հանրապետությունում Ղազախստանի Հանրապետության Արտակարգ և լիազոր դեսպան Թիմուր Ուրազաևը, Ազգային և հոգևոր արժեքների «Ազգային ճակատի» ղեկավար Ալեքսանդր Ամարյանը, Հայաստանի Հանրապետության Ազգային ժողովի պատգամավոր Հայկ Բաբուխանյանը, Ռուսաստանից գործարար-մեկենաս Հրաչյա Պողոսյանը:  Երևան, 21 օգոստոսի 2018 թ.  

Առաջինը, ինչի մասին մտածեցի, երբ որոշեցի գրել այս հոդվածը, անվիճելի այն փաստի ընդունումն էր, որ երեսուն տարի առաջ ամենատարբեր բովանդակություններ ունեցող հոդվածների հեղինակները դրանցում, որպես կանոն, մի երկու անգամ մեջբերումներ էին կատարում Հին Հունաստանի և Հին Հռոմի փիլիսոփաներից, գրականության դասականներից՝ սկսած Վերածննդի դարաշրջանից մինչև XX դարի վերջը։ Հետագայում, ժամանակի հետ, հոդվածներում շատ ավելի հաճախ հանդիպում էին տարբեր դարաշրջանների նշանավոր կայսրերի, ինքնակալների և զորավարների ասույթներ։ Ավաղ, մեր օրերում հանրային ելույթներում և հոդվածներում բարձրացվող հարցերին ակտուալություն հաղորդելու համար ստիպված ես լինում ավելի շատ դիմել այն ելույթներին ու փաստաթղթերին, որոնք պատրաստվել են այս կամ այն պետության տարատեսակ հետախուզական ծառայությունների կամ էլ զանազան միջազգային կազմակերպությունների կողմից։