ՆԱԶԵԼԻ ՀԱԿՈԲՅԱՆ

«Ազգային Միաբանություն կուսակցության» Աբովյանի տարածքային կազմակերպության նախագահ, Աբովյան քաղաքի թիվ 4 միջնակարգ դպրոցի ուսուցչուհի

Ինչպես մեր ողջ երկրում, այնպես էլ Աբովյան քաղաքում սոցիալ-տնտեսական խնդիրները նույնն են: Փակվեցին քաղաքում գործող կոշիկի, «Սիրիուս» գործարանները, արտադրամասերի մեծ ու փոքր բազմաթիվ, չօգտագործված թանկարժեք սարքավորումներ ու հաստոցներ թալանվեցին, բնակչության մեծ մասը, որի շուրջ 60%-ը կանայք են, դարձան գործազուրկ: Ի հայտ եկան սոցիալական բազում խնդիրներ, որոնք իշխանությունները փորձում են լուծել օգնությունների, նպաստների չնչին միջոցով, այն էլ տրվում է խիստ անապահով ընտանիքներին: Շրջանում ծայրահեղ աղքատ ընտանիքների թիվը քիչ չէ, և բնակչության մեծ մասն ուշադրությունից դուրս է, որոնց մեջ էլ մեծամասնություն են կազմում կանայք: Կանանց ուսերին է ծանրացել երեխաների կրթության ու դաստիարակության հարցերը, դրան ավելացրած ընտանիքի նյութական և հոգեբանական բազմաթիվ հոգսեր: Օրվա խնդիր է գենոֆոնդի պահպանման, ազգային արժեքների սերմանման, դրանց պահպանման պատասխանատվությունը, ինչպես նաև ծերերի ու հաշմանդամների խնամքը: Հայ կինը, որը դարեր շարունակ եղել է օջախի հենասյունը, առաքինության խորհրդանիշը, այսօր դարձել է խոցելի, հայտնվել արտասահմանյան շուկաներում մարմնավաճառի դերում: Թրաֆինգը դարձել է գլոբալ բնույթի հանցագործություն: Անապահով ընտանիքներից հազարավոր կանայք, որոնց արտասահմանում աշխատանք են խոստանում, խաբվում են, դառնում պատանդ հասարակաց տներում:

21-րդ դարում կրթությունը դիտվում է հրատապ հարցերի լուծման միջոց: Պետք է ընդունել այն օրինաչափությունը, որ նոր մարդու ձևավորումն իր մեջ ներառում է ինչպես կրթական նոր նորմեր, այնպես էլ նոր աշխարհայացք, նոր պատկերացումներ կյանքի և հասարակարգի մասին: 20 տարի աշխատում եմ դպրոցում և եկել եմ այն համոզման, որ դաստիարակությունը և կրթությունը լիարժեք չի կարող ընթանալ, երբ խեղդված է սոցիալական ոլորտը: Գաղտնիք չէ, որ այսօր դպրոցը շնչահեղձ է լինում օպտիմալացում կոչվող սարդոստայնի մեջ: Ի՞նչ հպարտանալու բան է շուրջ 8000 վաստակաշատ ուսուցիչների աշխատանքից զրկելը, այն էլ մանկավարժին, որն այլ տեղ աշխատելու հնարավորություն չունի: Եվ ասվում է, որ օպտիմալացվածների աշխատավարձի հաշվին միանշանակ ավելացվել է աշխատող մանկավարժի աշխատավարձը: Կրթական համակարգի ղեկավարները մոռանում են, որ այդ չնչին ավելացումը կատարվել է ուսուցչի դրույքաչափի մեծացման հաշվին, այսինքն՝ ուսուցչի աշխատանքային ծանրաբեռնվածությունն ավելացել է 30%-ով:

Դպրոցներում ուշադրություն չի դարձվում սերնդի հայրենասիրական դաստիարակության վրա, մեր հնամյա ազգի, հայի ոգեղեն արժեքների ամրապնդման, բարոյահոգեբանական արժեքների վրա:

Գյուղատնտեսության բնագավառում հարկերը ծնկի են բերել գյուղացուն, պետությունը չի աջակցում, բայց պահանջում է: Էլ չեմ խոսում դրամի գնողունակության արժեզրկման, թանկացող ապրանքների, սպասարկման, ջրի, պարարտանյութերի, վառելիքի գների թռիչքային աճի, հարկային բեռի մասին, որը միշտ ծանրացած է գյուղացու ուսերին: Իշխանությունները չպետք է մոռանան, որ մենք գյուղ և գյուղացի ենք կորցնում, տղամարդիկ արտագնա աշխատանքի են մեկնում, ծանր բեռն ընկնում է կանանց ուսերին: Եթե կորցնում ենք գյուղը և գյուղացուն, նշանակում է առաջին հերթին թուլացնում ենք հայրենիքի սահմանները, նրա պաշտպանությունը, դրանով թուլանում է հողը, հայրենիքը:

Այս անմխիթար և խայտառակ վիճակից տուժում է ընտանիքը: Սիրելի կանայք, իհարկե, ես Ձեզ կոչ եմ անում ներողամիտ լինել ձեր ամուսինների նկատմամբ: Ամուր ընտանիքն ամուր պետության հիմքն է, բայց ի՞նչ է արվում այդ բջիջն առողջ, կենսունակ պահելու համար: Հայ կինը դարեր ի վեր միշտ էլ զգացել է ուժեղ տղամարդու աջակցություն, բայց եթե տղամարդն աշխատանք չունի, հուսալքված է, ինչպե՞ս կպաշտպանի կնոջ, ընտանիքի մյուս անդամների իրավունքները...

Առողջապահության ոլորտում նույնպես կինը հանդիպում է շատ խոչընդոտների. կարևորագույն դեղորայքի գների աճը, կանացի ծնելիության կտրուկ նվազումը, հիվանդության ժամանակ անվճարունակության պատճառով բժիշկներին չդիմելը, այս բոլորը մարդկանց հասցնում է հուսահատության, անվստահության, որն էլ իր հետևից բերում է ազգային ու ոգեղեն արժեքների կորուստ:

Անկումային մթնոլորտ է տիրում ողջ երկրում և մեր քաղաքում. դրան մեծապես նպաստում են փողոցներում մի խումբ մարդկանց ջիպերն ու մերսեդեսները, շքեղ առանձնատները: Մարդը պետք է լինի պետության ամենամեծ արժեքը, և եթե մեր իշխանությունների համար այն արժեք չունի, նշանակում է մեր պետությունն ամուր և հզոր լինել չի կարող: Ուստի և խաբված, թալանված ու հուսալքված ժողովուրդը, հատկապես կինը, ընդունակ է և պետք է պաշտպանի իր իրավունքներն ու շահերը: Ելույթ ունենալով մեր քաղաքի կանանց անունից, հայտարարում եմ, որ այս վիճակից մեզ կարող է դուրս բերել «Ազգային Միաբանություն կուսակցությունը», որն ունի հստակ ծրագիր և փորձառու ու գիտակ ղեկավար:

Պարոն Գեղամյան, վստահ եղեք, որ աբովյանցիների այն մասը, որոնց համար թանկ է հայրենիքը, մարդու արժանապատվությունն ու պատիվը միշտ Ձեզ հետ է, Ձեր կողքին: Մենք հավատում ենք Ձեզ և համոզված ենք, որ լուսաբաց է բացվելու հայոց հինավուրց ու բազմաչարչար աշխարհի վրա, հպարտ ենք, որ այդ լույսի ճանապարհի բացողը, կուտակված ամպերի ցրողը մենք ենք լինելու: