ՓՈԽՀԱՏՈՒՑՈՒՄԸ ԿԱՏԱՐՎԱԾ ՀԱՆՑԱՆՔՆԵՐԻ ՀԱՄԱՐ ԱՆԽՈՒՍԱՓԵԼԻ Է

13.10-19.10.2006

«Ազգային Միաբանություն կուսակցության» մամլո ծառայության հաղորդագրությունը

ՀՀ Ազգային ժողովի «Ազգային Միաբանություն»  պատգամավորական խմբակցությունը ս.թ հունիսի 13-ին ղեկավարվելով ՀՀ Սահմանադրության 73,75 և «ՀՀ ԱԺ Կանոնակարգ»  ՀՀ օրենքի 22 և 52 հոդվածներով հանդես էր եկել «2005 թվականին և 2006 թվականի հունվար-մայիս ամիսներին դրամի չհիմնավորված արժեվորման հետևանքով տեղական արտադրողներին և ազգաբնակչությանը հասցված վնասներն ուսումնասիրող ՀՀ ԱԺ ժամանակավոր հանձնաժողով ստեղծելու մասին»  օրենսդրական նախաձեռնությամբ: Սակայն, Ազգային ժողովի Ֆինանսավարկային, բյուջետային և տնտեսական հարցերի մշտական հանձնաժողովի առաջարկությամբ (նախագահ Գ.Մինասյան) որոշվել էր այդ թեմայով անցկացնել խորհրդարանական լսումներ: 2006 թ. հոկտեմբերի 2-ին «Ազգային Միաբանություն»  պատգամավորական խմբակցությունը համաձայն գործող կանոնակարգի դիմել էր պրն Գ.Մինասյանին հետևյալ նամակով:

ՀՀ Ազգային ժողովի ֆինանսավարկային, բյուջետային և տնտեսական հարցերի մշտական հանձնաժողովի նախագահ՝ պրն Գ.Մինասյանին

Համաձայն ՀՀ «Ազգային ժողովի կանոնակարգ»  օրենքի հոդված 32-ի (խորհրդարանական լսումներ) առաջարկում ենք «Դրամ-արտարժույթ հարաբերակցության հետ կապված»  թեմայով սպասվելիք խորհրդարանական լսումներում զեկուցող կամ համազեկուցող հաստատել «Ազգային Միաբանություն»  խմբակցության նախագահ Արտաշես Գեղամյանին:

Այդ կապակցությամբ ֆինանսավարկային, բյուջետային և տնտեսական հարցերի մշտական հանձնաժողովի որոշման մասին խնդրում ենք խմբակցությանը տեղյակ պահել գրավոր:

ՄԻԱԿ ՏՂԱՄԱՐԴՈՒ ԱՌԵՂԾՎԱԾԸ

16-18.05.2006

Ներքաղաքական իրավիճակի վերջին օրերի վայրիվերումների վերաբերյալ մեր թղթակցի հարցադրմանն ի պատասխան Արտաշես Գեղամյանը ներկայացրեց մայիսի 10-ին և 12-ին «Ազատություն» ռադիոկայանին տված հարցազրույցը:

ԱԶԱՏՈՒԹՅՈՒՆ - Կարծիք կա, որ «Օրինաց երկրի» պատգամավորներին խմբակցությունից մեկ առ մեկ տանելով՝ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանը դեղին քարտ է ցույց տալիս Ազգային ժողովի նախագահ Արթուր Բաղդասարյանին: ԱԺ «Ազգային Միաբանություն» խմբակցության ղեկավար Արտաշես Գեղամյանի փոխանցմամբ այս ամենը սպասելի էր՝ հաշվի առնելով «Օրինաց երկրի» ղեկավարի վերջին հայտարարությունները:

ԱՐՏԱՇԵՍ ԳԵՂԱՄՅԱՆ - Այն, որ Ազգային ժողովի ամբիոնից 2001-2003 թթ. սեփականաշնորհման արդյունքների վավերացման ժամանակ Արթուր Բաղդասարյանը հայտարարեց, որ այդ տարիներին մասնավորեցման քողի ներքո տեղի է ունեցել ազգային հարստության ալան-թալան և միլիոնավոր դոլարների արժեք ունեցող գույքի ջրի գնով վաճառք, դա «Օրինաց երկրի»  պատգամավորներն ընդունեցին հավուր պատշաճի: Դե, ինչ, իրականացված ալան-թալանը գաղտնիք չէր ոչ մեկի համար: Մեր ժողովուրդն այդ ամենի մասին գիտի, որովհետև բոլորիս աչքի առաջ է դա կատարվել: Այնուհետև, ինչպես հիշում եք, ԱԺ խոսնակի տված հարցազրույցում նշվել էր, որ 2003 թ. թե՛ նախագահական և թե՛ խորհրդարանական ընտրությունները կեղծվել են, կեղծվել են նաև 2005 թ. սահմանադրական փոփոխությունների հանրաքվեի արդյունքները: Դա էլ «Օրինաց երկրի»  պատգամավորներն ընդունեցին հավուր պատշաճի, չէ՞ որ այս ամենի մասին էլ լավ գիտեն, թե՛ մեր մարդիկ և թե՛ պատկան միջազգային կառույցները:

ԱԶԱՏՈՒԹՅՈՒՆ - Ի նկատի ունեք գերմանական թերթին տված Արթուր Բաղդասարյանի հարցազրո՞ւյցը:

ԱՐՏԱՇԵՍ ԳԵՂԱՄՅԱՆ - Միանգամայն ճիշտ եք, այո, ի նկատի ունեմ այդ թերթին տված նրա հարցազրույցը: Բայց «Օրինաց երկրի»  խիստ «քաղաքականացված»  հատվածի տղաների համբերության բաժակը լցվեց այն ժամանակ, երբ Արթուր Բաղդասարյանը հայտնեց, որ մենք ազգովի գնալու ենք ՆԱՏՕ, Հայաստանի ապագան ՆԱՏՕ-ն է: Դե, հիմա ես չէ, Դուք, խորհեք, ինչպե՞ս կարող էր «Ностальгия по СССР» անվանմամբ գինի արտադրող սեփականատերը դա հանդուրժել: Բա ՆԱՏՕ գնալու պայմաններում այդ գինին ո՞նց կխմվեր: Այնպես որ պարոն Բաղդասարյանի «աշխարհացունց»  այդ հարցազրույցը թե՛ խաղողագործների, թե՛ գինեգործների կողմից ընկալվեց որպես իրենց աշխարհայացքի դեմ ուղղված չափազանց լուրջ քաղաքական դեմարշ: Եվ, թերևս, պետք չէ գինեգործության համար նման ճակատագրական նշանակություն ունեցող խնդրի հանգուցալուծմանը (այն է՝ ՕԵԿ-ից դուրս գալը) քննադատորեն մոտենալ: Այդ մարդկանց քաղաքական մոտեցումը և նրանց տեսակետը դա է:

«ԿԱՆԽԱՏԵՍԵԼ ՊԱՏՄՈՒԹՅԱՆ ՄԱՐՏԱՀՐԱՎԵՐՆԵՐԸ

29.07.2005

Ս/թ հունիսի 30-ից հուլիսի 12-ը «Ազգային Միաբանություն կուսակցության»  նախագահ Արտաշես Գեղամյանը գտնվում էր ԱՄՆ-ում: Վաշինգտոնում կայացած Եվրոպայի անվտանգության և համագործակցության կազմակերպության Խորհրդարանական վեհաժողովի հոբելյանական նստաշրջանի լիագումար նիստում նա հանդես եկավ Լեռնային Ղարաբաղի հիմնահարցի կարգավորման խնդրում սկզբունքային նոր մոտեցումներ արծարծող ելույթով: Ելույթ, որը միաժամանակ կոչ էր ԵԱՀԿ անդամ-երկրներին՝ տեղի չտալ ԼՂՀ հիմնահարցի լուծման ադրբեջանաթուրքական մոտեցումներին, որոնք հղի են տարածաշրջանի ապակայունացմամբ: Ելույթ, որը նաև նախազգուշացում էր Հարավային Կովկասում քաղաքակրթությունների հնարավոր բախումը կանխելու համար: Ուշագրավը, ի դեպ, այն է, որ Ա.Գեղամյանի ելույթի արձագանքը երկար սպասեցնել չտվեց. ԱՄՆ նախկին նախագահ Բիլ Քլինտոնը վերջերս կայացած իր հեռուստաելույթում առանձնահատուկ կարևորել է ԵԱՀԿ ԽՎ-ում հնչած այս հարցի հույժ արդիականությունը, որը և դառնալու է սեպտեմբերի 15-ին ԱՄՆ-ում կայանալիք աշխարհի պետությունների նախկին նախագահների վեհաժողովի քննարկման հատուկ առարկա:

ԵԱՀԿ շրջանակներում վաշինգտոնյան հանդիպումներին հետևեցին Կալիֆորնիայում և Նյու Յորքում Ա.Գեղամյանի ունեցած քննարկումներն արդեն իսկ հայ համայնքի ներկայացուցիչների հետ, ուղիղ հեռուստաելույթները (ութուկես ժամ տևողությամբ) հայկական տարբեր հեռուստաալիքներով, մամուլի ասուլիսը և հարցազրույցները:

Ձեր ուշադրությանն ենք ներկայացնում այդ շարքից Ա.Գեղամյանի տված հարցազրույցը Կալիֆորնիայի Գլենդել քաղաքում հրատարակվող «Ավանգարդ»  շաբաթաթերթին (հուլիսի 18-ին):

Օրերս «Ավանգարդ»  շաբաթաթերթը, «Կռունկ», «Մուսա», «Ծիածան», «Առողջություն և գեղեցկություն»  ամսագրերը հրատարակող «ՆՄՄԿ»  հրատարակչական տան հյուրն էր Հայաստանի քաղաքական հայտնի գործիչ, «Ազգային Միաբանություն կուսակցության»  նախագահ Արտաշես Գեղամյանը: Նա սիրով համաձայնեց հարցազրույց տալ «Ավանգարդին»:

ԻՍԿ ՉԷ՞ ՈՐ ԻՄԱՍՏՈՒՆ ԹԱԳԱՎՈՐ ԷՐ ՊԵՏՐՈՍ ՄԵԾԸ...

03-09.06.2005

Օրերս Ռուսաստանի Դաշնության տեղեկատվական «Ռոսբալթ»  (Մոսկվա) գործակալության թղթակից Յանա Ամելինան հարցազրույց է վերցրել «Ազգային Միաբանություն կուսակցության» նախագահ Արտաշես Գեղամյանից: Կարծում ենք, մեր ընթերցողներին հետաքրքիր կլինի ծանոթանալ այդ նյութին, որը և ներկայացնում ենք ստորև ամբողջությամբ:

- Մի շարք փորձագետներ Հայաստանը նշում են այն երկրների թվում, որտեղ մոտ ժամանակներս կարող է տեղի ունենալ հերթական «նարնջագույն հեղափոխությունը»: Վրաստանում, Ուկրաինայում և, վերջապես, Ղրղստանում տեղի ունեցածը ցույց է տալիս, որ, այսպես կոչված, «հեղափոխությունների» համար ընդհանրական է նշված երկրներում ոչ սահմանադրական եղանակով իշխանափոխությունը, որը իրականացվում է Արևմուտքի ակտիվ, երբեմն` որոշիչ աջակցությամբ, ներառյալ ֆինանսական և կազմակերպչական աջակցությունը (ոչ կառավարական կազմակերպությունների և մերձկառավարական կառույցների): Համաձա՞յն եք արդյոք դուք «թավշյա հեղափոխության» այսպիսի գնահատականին, և այս կապակցությամբ ի՞նչ կասեք Հայաստանի վերաբերյալ:

-  Քոչարյան-Սարգսյան վարչակարգին ընդդիմադիր քաղաքական ուժերն իրենց առջև դրել են ոչ թե հասարակական-տնտեսական հասարակարգի փոփոխման խնդիր Հայաստանի Հանրապետությունում, այլ սահմանադրական կարգի վերականգնման և, իհարկե, դա էլ ոչ թե հակասահմանադրական գործողությունների ճանապարհով: Այն անդառնալի գործընթացները, որոնք կատարվում են հայ հասարակության մեջ, սահմանել որպես «հեղափոխություն»  քաղաքագիտության տեսակետից, այնքան էլ կոռեկտ չէ: Այլ հարց է, որ Հայաստանի իշխանությունների կողմից ոտնահարված սահմանադրական նորմերը վերականգնելու համար կարող են ոտքի ելնել հարյուր հազարավոր մեր քաղաքացիները: Բնորոշել Վրաստանում, Ուկրաինայում, և, վերջապես, Ղրղստանում պատահածը որպես նշված երկրներում ոչ սահմանադրական եղանակով կատարված իշխանափոխություն, նշանակում է Ռուսաստանի Դաշնության բարձրագույն քաղաքական ղեկավարությանը դնել անհարմար դրության մեջ: Վրաստանի նախագահի պաշտոնական այցը Մոսկվա («ոչ սահմանադրական եղանակով»  իշխանափոխությունից հետո), բարձր մակարդակի բանակցությունները Կրեմլում, իմ կարծիքով, վկայում են հարցի ոչ նման ձևակերպման օգտին: Ձեր տվյալ պնդումը, իմ կարծիքով, կոռեկտ չէ նաև Ուկրաինայի պարագայում: Պետք չէ նաև թերագնահատել Ուկրաինայի և Ռուսաստանի նախագահների փոխադարձ այցելությունները: Ղրղստանի պարագայում` ավելի վատ է … Եվ, վերջապես, Հայրենական Մեծ պատերազմում սովետական ժողովրդի տարած Մեծ հաղթանակի 60-ամյակի տոնակատարությանը և՛ ուկրաինական, և՛ ղրղզական բարձրաստիճան հյուրերի մասնակցությունը (կամ թեկուզ միայն «հանդիսությանը»  մասնակցելու հրավերը վերոհիշյալ երեք պետությունների ղեկավարներին` «ոչ սահմանադրական եղանակով իշխանափոխություն կատարածներին») վերջնականորեն հաստատում են նման ձևով ներկայացված Ձեր հարցադրմանը իմ պատասխանի անհեռանկարությունը:

Ինչ վերաբերում է «հեղափոխությունների»  իրականացմանը Արևմուտքի ակտիվ, երբեմն էլ որոշիչ աջակցությամբ (ներառյալ ֆինանսական և կազմակերպչական), փորձենք խորամուխ լինել նշված «հեղափոխությունների»  նախապատմության մեջ: Ի՞նչ է, Շևարդնաձեի կամ Կուչմայի վարչակարգերը ժողովրդավարության արժեքների հաստատման ջատագով էին իրենց երկրներում, որն էլ ամրագրված էր նրանց սահմանադրություններով: Իսկ միգուցե այնտեղ սեփականաշնորհման գործընթացները իրականացվել են գործող օրենքներին համապատասխա՞ն, սոցիալական արդարության սկզբունքների պահպանմա՞մբ կամ նկատվել էին դրական տեղաշարժեր հակակոռուպցիոն գործընթացներում, ակտիվ պայքար էր մղվում հանցագործությունների դե՞մ: Ավա՜ղ, հենց ռուսական մամուլի վկայությամբ, ամեն ինչ կատարվում էր ճիշտ հակառակը: Այդ պետություններում իշխանությունները, որոնք աղտոտված էին կոռուպցիայի, պետական գույքի հափշտակման, կաշառակերության մեջ, առաջացնում էին կամ իրենց համաքաղաքացիների անթաքույց ատելությունը, կամ էլ, լավագույն դեպքում, մի իրավիճակ, երբ «ժողովուրդը լռում էր»:

Ով և ինչպես օգտվեց պայթյունավտանգ նման իրավիճակից, երբ իշխանությունները չեն կարող և չեն ուզում ղեկավարել նոր ձևով, իսկ ստորին խավերը չեն ուզում ապրել առաջվա նման, դա արդեն միանգամայն այլ խոսակցության նյութ է: